Το πόδι του παρελθόντος υπήρχε στη βαθιά μνημοσύνη. Τότε δεν αφορούσε ακόμα τη γάμπα και το μπούτι. Η αναφορά στο πόδι περιοριζόταν σε αυτό που φαίνεται όταν κάποιος είναι ξυπόλυτος. Αυτό ήταν το πλαίσιο της διατύπωσης και γι’ αυτό αποτελούσε έκπληξη όταν κάποιος έβλεπε έναν συνδυασμό με την νοημοσύνη και την σπανιότητά της. Ύστερα μόνο έγινε η αναφορά της λεπτότητας αλλά και πάλι λόγω αθλητισμού δεν δόθηκε η πρέπουσα σημασία. Έπρεπε να υπάρξει η ψυχική αποκάλυψη για να φωτιστεί η συνείδηση. Δεν ήταν κατανοητή αυτή η καθυστέρηση τουλάχιστον αρχικά. Αλλά μετά κατάλαβε ότι προέρχονταν από το γεγονός ότι το θετικό δεν έχει ανάγκη να σημειωθεί. Αυτό ήταν το περιβάλλον της εποχής και δεν μπορούσε να γίνει κάποια αξιοποίηση για να δημιουργηθεί μια διακλάδωση κι ένα από τα σενάρια της πολλαπλότητας να γίνει ιστορία. Αλλά τώρα με την ψυχική αποκάλυψη η ιστορία παίρνει σάρκα και οστά. Ήταν η πραγματικότητα της ζωής που ξεπερνούσε τη φαντασία μ’ έναν ακάθεκτο τρόπο.