Όλα αρχίζουν με τη θέα για να χαρεί το βλέμμα με κάθε τρόπο, χάρη στο έργο της φύσης που αποτελεί το δώρο της ζωής για τις ψυχές. Το βλέμμα είναι το πρώτο χάδι πάνω στο στήθος των ψυχών που αντικρίζουν τον ουρανό, γιατί ξέρουν πού βρίσκεται η πηγή, η πηγή τους. Και γι’ αυτό αφήνονται εντελώς, παραμένοντας ακίνητα, για να νιώσουν με τον πιο έντονο τρόπο κάθε κίνηση του ουρανού που έρχεται να χαϊδέψει κάθε σημείο για να γίνει χούφτα ζωής που απολαμβάνει την υφή και την πλαστικότητά της που επανέρχεται μετά από κάθε κίνηση, μετά από κάθε χάδι, μετά από κάθε χούφτωμα για να ζητήσει το επόμενο χωρίς σταματημό, εκτός αν υπάρχει άλλη φάση που έρχεται να γευτεί το δέρμα της αγάπης και τις ρίζες του έρωτα που θέλουν το φιλί της ζωής για να χαρούν οι ψυχές την αξία της πολυκυκλικότητας χωρίς περιορισμό, αφού νιώθουν πως ξεχειλίζει η αγάπη του ουρανού για να ζήσουν μέσα του. Δεν είναι πια μόνο ένα φιλί με τα χείλη, αλλά ένα στόμα όπου η γλώσσα παίζει έναν τεράστιο ρόλο για να φέρει ουσία και φως στις ψυχές χάρη στην προσφορά, την ασταμάτητη.