Το απίστευτο της αξιοποίησης στο έπακρον είναι ότι δημιουργεί στις ψυχές το αίσθημα της αναγκαιότητας της ανάδειξης. Δεν είναι πλέον μία μοναδικότητα, αλλά μία πολλαπλότητα. Διότι ξέρουν ότι δεν υπάρχει κανένας περιορισμός. δεν υπάρχει κανένα νταβάνι. Στην πραγματικότητα αντιλαμβάνονται ότι αποτελούν τους περιορισμούς της ανάπτυξης του έργου που θέλουν να διασώσουν και να διαδώσουν γιατί ξέρουν πόσο πολύτιμο είναι για την Ανθρωπότητα και την ιστορία της. Δεν υπάρχει πια τίποτα το τοπικό. Ακόμα και το πολυτοπικό δεν επαρκεί. Διότι όλα λειτουργούν ολιστικά. Κάθε κίνηση που επιλέγουν, από τη στιγμή που είναι συμβατή με το έργο της Ανθρωπότητας, υλοποιείται και παράγει αποτελέσματα μέσω των επιπτώσεων. Δεν είναι ανεξάρτητα γεγονότα. Το ένα επηρεάζει τα άλλα και τα άλλα το ένα. Δεν είναι πια ένα νοητικό σχήμα αλλά ένα νευρωνικό δίκτυο ικανό να παράγει τελειότητα από τη στιγμή που το ενεργοποιούν οι ψυχές για να παραχθεί χαρά και μεταχαρά μέσω της περιποίησης της πηγής ουσίας.