Ακόμα κι όσοι λένε ότι έχουν διαβάσει τον ύμνο της αγάπης, ακόμα κι αν τον έχουν μελετήσει όπως λένε, δεν βλέπουν τη δύναμη της πηγαίας αγάπης που έχει όλα αυτά τα χαρακτηριστικά που περιγράφει το ιερό κείμενο. Είναι πιστοί που δεν νιώθουν την πραγματικότητα και τις επιπτώσεις της ύπαρξής της. Μπορεί μάλιστα και να τους φοβίζει διότι παραμένει αόρατη γι’ αυτούς. Και ενώ παίρνει συνεχώς πρωτοβουλίες που υλοποιούνται λόγω υπερστήριξης, ακόμα αναρωτιούνται αν υπάρχει. Δεν υπάρχει όμως αυτό το ερώτημα για την πηγή. Διότι γι’ αυτήν, αυτή η πηγαία αγάπη είναι φωτεινή. Δεν έχει σκιά. Είναι μέταλλο πάνω σε οικόσημο. Είναι ψυχικό κράμα που δεν έχει περιορισμό διότι ζει τον αρμονικό δεσμό, γνωρίζει ότι είναι συμπληρωματική και συμβατή, ξέρει ότι συμβάλλει στην κοινή ιστορία του μέλλοντος και δεν σπαταλά ούτε στιγμή αφού σέβεται το ιερό σπαθί του Χρόνου διότι βλέπει το έργο της Ανθρωπότητας μέσω του φωτός και της ουσίας.