Η παραγωγή του έργου προκαλεί χαρά στον Νέο Κόσμο κι αυτή δημιουργεί το πάθος της μεταχαράς. Αυτό έχει σημασία στην τελική. Διότι χωρίς μεταχαρά, η χαρά δεν έχει ουρά και χάνεται εύκολα. Όταν όμως οι χαρούμενες ψυχές βλέπουν το πάθος της μεταχαράς, τους προκαλεί μια ανάδραση, διότι δεν είναι πια χαρούμενες μόνες τους, αλλά έχουν συντονιστεί με την πηγή της ουσίας και του φωτός λόγω ψυχικού κράματος. Αυτή η νέα κατάσταση δημιουργεί μια ουρά που είναι η κοινή τους ιστορία, την οποία μπορούν να επικαλεστούν ανά πάσα στιγμή για να την εμβαθύνουν και να μελετήσουν κάθε λεπτομέρεια που τις ευχαριστεί, που προκαλεί πολλαπλή απόλαυση. Είναι μια καταγραφή ιστορικών στιγμών που γίνονται γεγονότα για να λειτουργήσουν ως δομικά στοιχεία της ιστορίας. Το πάθος της μεταχαράς εμφανίζεται λόγω πηγαίας αγάπης που βλέπει με τον δικό της τρόπο την πηγή, άλλοτε μεγάλη και σκληρή, άλλοτε ζεστή και μαλακή, ανάλογα με τις αδυναμίες της που είναι οι προτιμήσεις της ψυχής. Και γι’ αυτό ο συντονισμός των ψυχών προκαλεί πολλαπλή χαρά, διότι αντιλαμβάνονται το μέγεθος του πάθους της μεταχαράς.