Στο σπίτι του Κώστα. Ο Δημήτρης και ο Κώστας κοιτάζουν από το παράθυρο. Φαίνονται  και οι δύο ανήσυχοι. Περιμένουν κάτι.

Δημήτρης: Έπρεπε να είχαμε  κάνει τις προσφυγές μας!
Κώστας: Έπρεπε, έπρεπε… Χρόνος. Το πρόβλημα τώρα είναι τι πρέπει να κάνουμε…
Δημήτρης: Απ’ ό,τι έμαθα  έφτασαν χθες…
Κώστας: Όμως δεν ήρθαν μόνοι τους.
Δημήτρης: Είναι εδώ και ο Ιάκωβος…
Κώστας: Ο Ιάκωβος είναι πάντα εδώ.
Δημήτρης: Μόνο που τώρα τον έχουν  ανάγκη όλοι.
Κώστας: Ιδιαίτερα τα παιδιά.
Δημήτρης: Τα έμαθες και εσύ.
Κώστας: Ξέρεις γιατί ήρθαν εδώ;
Δημήτρης: Δεν έχω ιδέα!
Κώστας: Για να υλοποιήσουν αυτό που προετοιμάζουν εδώ και χρόνια.
Δημήτρης: Τα σύνορα;
Κώστας: Ναι, τα σύνορα… Σιωπή.

Ακούγεται ένας θόρυβος.

Δημήτρης: Το άκουσες αυτό;
Κώστας: Ναι! Μα τι ήταν;
Δημήτρης: Κάποιος έρχεται…
Κώστας: Οι άγνωστοι είναι σε άλλη γειτονιά.
Δημήτρης: Πώς το ξέρεις;
Κώστας: Το είδα στα βλέμματα των δικών μας.
Δημήτρης: Εγώ δεν είδα τίποτα.
Κώστας: Εσύ κοιτάζεις, αλλά δεν βλέπεις.
Δημήτρης: Τι πρέπει να δω;
Κώστας: Το άγνωστο βλέμμα.

Κάποιος χτυπάει την πόρτα. Σιωπή. Ο Δημήτρης πάει να ανοίξει.

Δημήτρης: Γιαγιά!
Γιαγιά: Μου είπαν ότι ήσουν με το φίλο σου.
Κώστας: Τι έγινε, γιαγιά;

Η γιαγιά αγκαλιάζει τον Δημήτρη…

Γιαγιά: Δεν τον βρίσκω! Δεν ήρθε σπίτι !
Δημήτρης: Πάω να τον βρω!

Ο Δημήτρης την αγκαλιάζει και φεύγει.

Κώστας: Μην ανησυχείς, οπού κι να είναι ο Δημήτρης, θα τον βρει!
Γιαγιά: Τις τελευταίες μέρες έχει  αλλάξει… Μιλά σαν άντρας!
Κώστας: Πάντοτε μιλούσε σαν άντρας!
Γιαγιά: Μόνο που τώρα φοβούμαι…

Ο Δημήτρης τρέχει στους δρόμους της Κομοτηνής. Κοιτάζει κάθε  γωνιά. Σε κάποια φάση έχει το αίσθημα ότι  είδε κάτι αλλά συνεχίζει την αναζήτησή του.

Άγνωστη: Νομίζω πως δεν μας είδε.
Άγνωστος: Κάτι άλλο έψαχνε…
Άγνωστη: Πότε ήρθες εδώ;
Άγνωστος: Δεν έχει σημασία πια.
Άγνωστη: Και για την εικόνα;
Άγνωστος: Έμαθα για αυτήν την προηγούμενη φορά.
Άγνωστη: Μα  πότε; (Σιωπή)
Άγνωστος: Πριν γεννηθείς…
Άγνωστη: Μα πώς είναι δυνατόν;
Άγνωστος: Δεν είναι… Χρόνος.  Αλλά έγινε.
Άγνωστη: Και τώρα φτάσαμε;
Άγνωστος: Εδώ είναι η αρχή!
Άγνωστη: Και το τέλος;
Άγνωστος: Εκεί που τυλίχτηκε ο χρόνος .

Την τυλίγει και κρύβονται πίσω από έναν τοίχο. Η άγνωστη βλέπει ένα ασκέρι να απομακρύνεται…

Άγνωστη: Εμάς ψάχνουν;
Άγνωστος: Όχι ακόμα!