Όταν εξοπλίζεσαι συστηματικά λόγω αντιπαράθεσης, δεν ασχολείσαι με το ολικό σου επίπεδο, διότι παραμένεις στο τοπικό. Πρέπει να ξεπεράσεις αυτό το εμπόδιο για ν’ ανακαλύψεις την αναγκαία εμβέλεια που δεν έχει σχέση με τοπικές αντιπαλότητες. Αυτές βάζουν πολύ χαμηλά τον πήχη και τελικά δεν υπάρχει πραγματική εξέλιξη, διότι το να είσαι ο καλύτερος σε τοπικό επίπεδο, δεν σημαίνει ότι είσαι καλός σε γενικό επίπεδο. Και γι’ αυτό η αντιπαράθεση κι ο ανταγωνισμός δεν βοηθούν για το θέμα της εμβέλειας. Αυτή εμφανίζεται μόνο για όσους δεν βασίζονται πάνω στον ανταγωνισμό για να εξελιχθούν. Δεν είναι πια το ίδιο σημείο αναφοράς κι αυτό αλλάζει όλα τα δεδομένα. Δεν υπάρχει πια εξάρτηση από το αυτονόητο του τοπικού. Κι έχει πια νόημα η παγκοσμιότητα. Γι’ αυτό είναι τόσο σημαντικό να ξεπεράσει κανείς την αντιπαράθεση για ν’ ανακαλύψει ποια είναι η ουσία πέραν αυτής για την ίδια η ζωή του, ως ψυχή. Η εμβέλεια είναι χαρακτηριστικό της, αφού είναι μεγαλύτερη από τη ζωή και δεν στέκεται στο επίπεδο της μικρότητας ούτε της μιζέριας. Έτσι λειτουργεί κι η γενναιοδωρία που δεν μπορεί να περιοριστεί εκ φύσης. Διότι κάθε κίνηση πρέπει να γίνει μια πράξη ή τουλάχιστον να συμμετάσχει στη δημιουργία της για να ξεπεράσει τη δικαιολογία της ύπαρξης και να δικαιωθεί η ζωή για την ψυχή. Δεν είναι πια το πέρασμα που έχει σημασία, αλλά και το ίχνος φωτός που αφήνεις για να ζήσει η γραφή της ιστορίας που θα αναγνώσει το μέλλον για να υπερβεί το παρόν αβίαστα και να παράγει το αναγκαίο έργο.