Όταν ακούς τον Ερωτόκριτο
και βλέπεις την Γαύδο
συνειδητοποιείς την αξία
μιας πράξης ανούσιας
για όλη την κοινωνία
αλλά τόσο σημαντική
για τους ανθρώπους
που ζουν στην άκρη
του ουρανού και της θάλασσας
κι όταν ξέρεις πώς κανείς
δεν σου έδειξε τίποτα
αλλά μόνος πήγες
εκεί που έπρεπε
διότι ήταν το πρέπον
για τη γη της θάλασσας
τότε θέλεις να ζήσεις
την επιστροφή στο νησί
για να δουν οι δικοί μας
πως δεν πρόκειται
να τους ξεχάσουμε
ακόμα κι αν οι άλλοι
θεωρούν ότι μια λεπτομέρεια
δεν αξίζει θυσίες,
διότι εσύ άγγιζες
τον Άγιο Νικόλαο
που περίμενε
αιώνες ανθρώπους
κι ακούμπησες στον Νότο
το θρόνο του Δία
κι αντίκρισες δεόντως
το απέραντο γαλάζιο
όπου βρίσκεται στο βάθος
η επόμενη πραγματικότητα
εκείνη που θέλει
η λαβωμένη πατρίδα
για να παραμείνει
ελεύθερη στον ήλιο.