– Και μπορούμε να πούμε ότι υπάρχουμε;
– Όχι βέβαια…
– Καλώς.
– Και το έργο;
– Δεν θα είναι χαρτί.
– Σωστά.
– Φαντάζομαι πως δεν είδαμε κανένα.
– Εκτός αν το αποφασίσει ο κανένας.
– Θα αντέξετε;
– Γι αυτό είμαστε εδώ.
– Και μέσα στο χρόνο;
– Είναι ο χώρος μας.
– Από πότε;
– Εδώ και αιώνες.
– Μα κανείς δεν ξέρει για τους ιππότες.
– Δεν υπάρχει ανάγκη.
– Δεν σας ενοχλεί;
– Σημασία έχει μόνο το έργο.
– Έχετε δίκιο.
– Μόνο με αυτό αλλάζει ο κόσμος.
– Έτσι το αδιανόητο γίνεται ουτοπία.
– Με τους ανύπαρκτους.
– Μόνο αυτοί είναι εκτός πραγματικότητας.
– Για να δημιουργήσουν την επόμενη.
– Με το στόχο και το όραμα που έχουν στο νου.
– Κι εμείς θα κάνουμε το ίδιο.
– Με το απέραντο γαλάζιο.
– Όλοι μαζί για ένα στόχο.
– Είναι πλέον θέμα χρόνου.
– Στη δουλειά λοιπόν.
– Έχετε δίκιο.
– Δεν θα σταματήσουμε.
– Μέχρι την ύπαρξη.
– Αυτός είναι ο όρκος των ανύπαρκτων.