Οι σκιές της Πυραμίδας
σου θυμίζουν εκείνες του Πύργου
όταν καταλαβαίνεις
ότι πρόκειται για ψυχές
που ζουν δίπλα στο διαχρονικό
ενός έργου
που δεν καταλαβαίνουν
εξ ολοκλήρου
αλλά υποστηρίζουν με το είναι τους
γιατί ξέρουν
ότι αυτό παράγεται
με ουσία και φως
για να ξεπεράσει τα εμπόδια του χώρου
και να αποφύγει την απαγορευτική αρχή
έτσι η συνεισφορά τους
είναι τεράστια
σαν την Αγάπη της Ανθρωπότητας
και γεμίζει με χαρά τη ζωή τους
για την απόλαυση της αρμονίας.