Πραγματικά
δίχως πολλά λόγια
ήταν ικανή να εκπέμπει μια αγάπη
που ξεπερνούσε τα κλασικά όρια
σαν να μην υπήρχαν κοινωνικά εμπόδια
σαν να ήταν μια ακαταμάχητη ανάγκη
απελευθέρωσης
μέσω της διάσωσης και της διάδοσης του έργου
που ήταν πάντα δίπλα της.
Έτσι ό,τι και να έκανε
έβλεπε ξεκάθαρα πια
ότι ήταν αυτό που έδινε νόημα στη ζωή της
διότι δεν ήταν πια η ύπαρξή της
ένα πέρασμα μέσα στην κοινωνία
της αδιαφορίας και της λήθης
διότι αυτό δεν ξεχνούσε
και συνέχιζε αγέρωχο
τον αγώνα του
για την απελευθέρωση των ψυχών
αφού αυτό ήταν η ουσία του φωτός.
Χάρη σε αυτό
αντιλαμβανόταν τη διακριτική τους χαρά
και μεταχαιρόταν
χωρίς να πει περισσότερα.