Έπρεπε να πάρει την πρωτοβουλία της διαφοράς.
Δεν έπρεπε να περιμένει αφού η πράξη θα ήταν συμμετρική.
Είχε τον πειρασμό της απόλαυσης
και δεν ήθελε άλλη καθυστέρηση.
Έσκυψε πάνω στο θέμα
για να βρει τον πόλο έλξης
και το σημείο συσσώρευσης
για να ενεργοποιηθεί η πηγή
χωρίς να έχει απαιτήσεις
κι έπρεπε ν’ αφεθεί
όσο πιο άνετα γινόταν
για την αρχή του κόσμου
αφού ο κόσμος του ήταν ο κόσμος τους.
Δεν θα περίμενε τον πίνακα
θα ήταν ο διαδραστικός πίνακας
που ενεργοποιούν οι δακτυλισμοί
ενώ παράλληλα θα υπήρχε
αυτό το ακαταμάχητο σφίξιμο
που αγγίζει την καρδιά.
Έτσι ακόμα κι αν δεν έβλεπε το τεράστιο θέαμα
ένιωθε μέσω του απόλυτου ελέγχου
ότι πλησιάζει χωρίς σταματημό
για να ενωθεί ο ουρανός με τη θάλασσα.