Μόνο αν μπορείς να βρίσκεσαι δίπλα σ’ ένα πολύτιμο μουσικό όργανο θα ανακαλύψεις τους όμορφους δακτυλισμούς και θα θέλεις να τους αντιγράψεις για να ζήσεις μέσα σου αυτή τη χαρά. Διότι όταν βρίσκεται δίπλα μπορείς να δεις κάθε λεπτομέρεια ζωντανά. Δεν είναι πια μια απλή θέα αλλά ένα θέαμα. Έτσι βλέπεις τα αναγκαία ανοίγματα των δακτύλων, τα πατήματα πάνω στα τάστα, τους κλυδωνισμούς και τις ταλαντώσεις των χορδών, τον συντονισμό των κινήσεων που γίνεται πράξη. Είναι μια διπλή απόλαυση αφού νιώθεις μέσα αυτό που βλέπεις, αυτό που ήθελες να δεις και δεν τολμούσες καν να ζητήσεις. Ενώ με αυτόν τον τρόπο χωρίς φοβίες, ενδοιασμούς ή ντροπές, ζεις με άνεση την απόλαυση του οργάνου που δέχεται αυτή την περιποίηση αφού κάθε δακτυλισμός προκαλεί το ξεχείλισμα της μουσικής που μοιάζει με αόρατη ουσία που συνεχώς στάζει για να γίνει ο ήχος, φως. Και να φανεί επιτέλους η χαρά της αρμονίας που προκαλεί ο συντονισμός των άπειρων αντοχών για να ζήσει το όργανο δίχως να κάνει υπερβάσεις αλλά μόνο με άνεση την ηδονή της τελειότητας.