Για να καταλάβεις την πηγαία αγάπη πρέπει να έχεις διαβάσει τον ύμνο της αγάπης του Απόστολου Παύλου διότι αποτελεί το σωστό πλαίσιο. Έτσι διαχωρίζονται οι πιστοί από αυτούς που λένε ότι πιστεύουν και βέβαια από αυτούς που θα ήθελαν να πιστέψουν επειδή βλέπουν την ομορφιά της πίστης χωρίς όμως να μπορούν να την αντέξουν στην καθημερινότητά τους. Δεν αντιλαμβάνονται ότι δεν υπάρχει καμιά καθημερινότητα στην πίστη γιατί πολύ απλά όλα είναι θέμα Χρόνου. Η πηγαία αγάπη ζει με το πλαίσιο της αρμονίας εξαρχής και δεν αναρωτιέται αν είναι σωστό ή ορθολογικό διότι δεν έχει καμία σημασία αφού το νιώθει συνεχώς. Και γι’ αυτό δεν έχει ανάγκη από αποδείξεις αγάπης. Είναι μάλιστα για τον ίδιο λόγο που δεν έχει κανέναν ενδοιασμό, καμιά επιφύλαξη για να ζητήσει κάτι αφού ξέρει ότι ανήκει στο ίδιο πλαίσιο και κατά συνέπεια συμμετέχει στον εμπλουτισμό και τη συνέχεια του έργου. Ακόμα και οι πρωτοβουλίες της, επειδή εκ φύσης είναι συμβατές, γίνονται με έναν φυσιολογικό τρόπο, με άνεση και χωρίς υπερβάσεις. Διότι για την πηγαία αγάπη η εξέταση δεν αποτελεί υπέρβαση αφού είναι στη φύση της να αναγνωρίζει την παρουσία του φωτός και την αξία της ουσίας.