Παντού νιώσαμε το ποντιακό στοιχείο κι όχι μόνο στον χώρο της διάλεξης, αλλά και στην εκκλησία και στο μνημείο γενοκτονημένων. Αυτό το κοινό υπόβαθρο δείχνει και την ανθεκτικότητα των ανθρώπων που ξεπέρασαν όλες τις αντίξοες συνθήκες που τους είχαν φέρει στο Βερολίνο, ο καθένας για τον δικό του λόγο, αλλά μετά μαζί κουτσά στραβά τα είχαν καταφέρει. Αυτοί οι άνθρωποι μας έφεραν στο Βερολίνο για να ζήσουμε κι εμείς ένα κομμάτι της ιστορίας τους, για να μοιραστούμε αυτές τις μνήμες που εμπλουτίζουν τη νοημοσύνη, για να υπάρξει η συνέχεια ως μια τελεολογική ανάγκη παρόλο που δεν ήταν βέβαια στο πρόγραμμα των γενοκτόνων. Όμως οι επιζήσαντες κι η συνέχειά τους είναι όντως μια πραγματικότητα και στο Βερολίνο, διότι οι αντοχές τους είχαν μέσα τους την απαραίτητη μαχητικότητα.