988 - Πέντε κινήσεις για μια σιωπή: Finale

Ν. Λυγερός

Σ’ ένα μικρό σπίτι, ένα δωμάτιο φωτίζεται μ’ ένα γλυκό φως. Εκεί, βλέπουμε μια σκιά συνοδευμένη από τη σιωπή. Ακούμε τον ήχο του κουδουνιού.

Σοφία

Αυτοί είναι!

Η σιωπηλή φιγούρα απομακρύνεται και επιστρέφει με την ομάδα.

Μάρκος

Δεν θέλαμε να σας ενοχλήσουμε, αλλά έπρεπε να σας δούμε.

Σοφία

Καλά κάνατε, παιδιά μου.

Μάρκος

Θέλουμε να μας βοηθήσετε.

Σοφία

Δείχνοντας την καρέκλα της. Πάει καιρός που δεν μπορώ πια να βοηθήσω κανένα.

Η σιωπηλή φιγούρα απλώνει το χέρι, αγγίζει τη Σοφία στον ώμο κι εκείνη αφήνει να της ξεφύγει ένα χαμόγελο.

Χωρίς την υποστήριξη της σιωπής, δεν θα υπήρχα.

Μάρκος

Μην το λέτε αυτό… Χρόνος. Ειδικά τώρα…

Σοφία

Γιατί τώρα;

Γιάννης

Διότι έχουμε να φέρουμε εις πέρας έναν αγώνα.

Σοφία

Έναν αγώνα;

Λουκάς

Να δημιουργήσουμε ένα έργο… Σιωπή.

Σοφία

Η ζωή μου τελειώνει.

Άννα

Μα το έργο σας πρέπει να διασωθεί.

Σοφία

Είμαι η επιζήσασα μιας γενοκτονίας μη αναγνωρισμένης. Χρόνος. Το έργο μου δεν υπάρχει.

Ματθαίος

Όχι, δεν είναι αλήθεια!

Σοφία

Κι όμως, βουλιάζω μέσα στη λήθη και μέσα στη γενική αδιαφορία. Ενώ οι άλλοι διαπραγματεύονται το μέλλον των παιδιών μας με τους δήμιους του παρελθόντος.

Μάρκος

Γι’ αυτόν το λόγο είμαστε εδώ!

Σοφία

Ήρθατε πολύ αργά, παιδιά μου.

Μάρκος

Πολύ αργά;

Σοφία

Όλοι οι άλλοι έχουν πεθάνει. Χρόνος. Είμαι η τελευταία των επιζώντων. Μετά από μένα, κανείς πλέον δεν θα μπορεί να τους κατηγορήσει.

Λουκάς

Θα προσφύγουμε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Σοφία

Χωρίς έγγραφα, δεν θα μπορέσουν…

Ματθαίος

Μα εσείς είστε το έγγραφό μας! Μέσω σας, ζει η μνήμη της γενοκτονίας.

Σοφία

Ζει, όπως μία νότα μέσα στο ρέκβιεμ.

Η Άννα, μη μπορώντας να συγκρατηθεί άλλο, αγκαλιάζει τη Σοφία ενώ ο Γιάννης έρχεταιι κοντά της.

Γιάννης

Εάν μπορούσαμε να έρθουμε πιο νωρίς…

Σοφία

Πρέπει να ζήσετε, παιδιά μου. Πολλοί άνθρωποι δεν γνώρισαν παρά μόνο το θάνατο.

Μάρκος

Όμως τώρα πρόκειται για εισβολή της λήθης.

Σοφία

Βγάζοντας μια κραυγή. Όχι! Δεν θα περάσει η λήθη!

Μάρκος

Τότε, σας ικετεύω, βοηθήστε μας!

Σοφία

Τι πρέπει να κάνω;

Λουκάς

Να μας διηγηθείτε όλα τα γεγονότα.

Σοφία

Μου ζητάτε να ξαναζήσω το θάνατο… Σιωπή.

Η σιωπηλή φιγούρα σκύβει και της ψιθυρίζει μία λέξη στο αυτί. Οι άλλοι περιμένουν την αντίδρασή της.

Θα το κάνω υπό έναν όρο.

Ματθαίος

Θα κάνουμε ό,τι θελήσετε.

Σοφία

Θέλω να εξακολουθήσετε αυτόν τον αγώνα και μετά το θάνατό μου. Σιωπή. Από σήμερα θα είστε η μνήμη μου.

Άννα

Εσείς είστε η ανθρωπιά μας.

Σοφία

Πότε θέλετε ν’ αρχίσουμε;

Γιάννης

Το συντομότερο δυνατόν.

Σοφία

Τότε να ξεκινήσουμε σήμερα.

Κάνει νόημα στη σιωπηλή φιγούρα που βγαίνει από τη σκηνή αμέσως.

Σιωπή.

Κανείς δεν τολμά να παρέμβει. Όλοι αναμένουν την επιστροφή της.

Σιωπή.

Η σιωπηλή φιγούρα επιστρέφει τυλιγμένη μ’ ένα τεράστιο μαύρο ύφασμα. Το σέρνει με κόπο. Όλοι οι άλλοι σηκώνονται. Συνεχίζει να προχωρεί ατάραχη και απερίσπαστη. Τελειώνει έχοντας καλύψει όλη τη σκηνή με αυτό το μαύρο ύφασμα.

Σοφία

Πάνω σ’ αυτό το ύφασμα είναι γραμμένα όλα τα ονόματα των θυμάτων της γενοκτονίας. Λείπει μόνο το δικό μου. Χρόνος. Πάρτε το, από τώρα και στο εξής είναι δικό σας. Αυτό που σας ζητώ είναι να μη μας ξεχάσετε διότι είμαστε μόνο και μόνο) αυτό το μαύρο ύφασμα.

Καθένας με τη σειρά του σηκώνει το μαύρο ύφασμα. Η σιωπηλή φιγούρα προχωρεί και βγαίνει από τη σκηνή. Βαδίζει ανάμεσα στο κοινό. Όλη η ομάδα την ακολουθεί προσπαθώντας με κόπο να συγκρατήσουν τα δάκρυά τους. Βγαίνουν από τη σκηνή αφήνοντας τη Σοφία μόνη.

Θεέ μου, τώρα που έκανα το χρέος μου, πάρε με κοντά σου.

Γέρνει το κεφάλι και κλείνει τα μάτια. Η σιωπηλή φιγούρα συνοδευμένη από την ομάδα επιστρέφουν και την ξαπλώνουν κάτω στο πάτωμα, σκεπάζοντάς την με το μαύρο ύφασμα. Γονατίζουν όλοι.

Σκιά.

Σκοτάδι.

Μαύρο.