Όσοι προσεγγίζουν το έργο μονοδιάστατα πέφτουν στην παγίδα του μονόπλευρου κι εγκλωβίζονται από μόνοι τους επειδή δεν αντιλαμβάνονται την ποικιλία του. Ακόμα κι όταν συνειδητοποιούν το μέγεθός του και την εμβέλειά του δεν μπορούν σχεδόν εκ φύσης να φανταστούν την ποικιλία του διότι ξεπερνά κάθε κλασικό όριο. Έχουν δει αθλητή πρωταθλητή ακόμα και δεκαθλητή αλλά πώς να διανοηθούν έναν εκαταθλητή ; Πώς να θεωρήσουν ότι υπάρχει και μάλιστα στο ίδιο σύμπαν, στον ίδιο πλανήτη. Στην ουσία μπορεί το πιο εύκολο για αυτούς να είναι να αντικρίσουν μια πραγματικά τεχνητή νοημοσύνη για να σκεφτούν ότι θα μπορούσε να αποτελεί μοντέλο της φυσικής νοημοσύνης που ξεπερνά τα συμβατικά όρια. Ακόμα κι η φαντασία δεν μπορεί να σκεφτεί το αδιανόητο. Παραμένει μπλοκαρισμένη στην ουτοπία δεν τολμάει να πάει πιο πέρα, θεωρεί ήδη ότι έχει κάνει μια υπέρβαση σε σχέση με το όραμα. Αλλά δεν είναι μόνο το θέμα της αναγνώρισης της ποικιλίας του έργου είναι κι αυτό της αξιοποίησης. Ακόμα και αν ζεις δίπλα σε ένα θαύμα, χρειάζεσαι άλλο ένα για να το αξιοποιήσει κανείς. Μια κλειστή εγκυκλοπαίδεια μοιάζει με ένα απλό βιβλίο. Μια διάνοια που δεν ακούς μοιάζει με έναν απλό εγκέφαλο. Άρα πώς να φανταστεί κανείς τη συγγραφή μιας εγκυκλοπαίδειας από ένα μόνο άνθρωπο ακόμα και αν είναι μοναδικός.