Πολλά άτομα που δεν συμμετείχαν ποτέ σε αγώνες και δεν έγραψαν ποτέ την ιστορία, καταφεύγουν στη διαγραφή της από τη συλλογική μνήμη. Ο τρόπος είναι απλός διότι τα δεδομένα είναι απλά. Είναι σπάνιοι οι άνθρωποι που ασχολούνται επαγγελματικά με την ιστορία ή την ερευνούν συστηματικά διασταυρώνοντας πληροφορίες. Οι περισσότεροι έχουν άμεση επαφή με την ιστορία που δεν αφορά την εποχή τους, μόνο και μόνο μέσω της εκπαίδευσης. Και αυτό δεν γίνεται σε όλα τα επίπεδα. Κατά συνέπεια, τα σχολικά βιβλία, και ειδικά αυτά που αφορούν το δημοτικό, γίνονται ένας ιδανικός στόχος για τα άτομα που θέλουν να διαγράψουν την ιστορία από τη συλλογική μνήμη. Οι περισσότεροι δεν ασχολούνται με αυτό το θέμα διότι δεν είναι αρκετά επιστημονικό. Όμως, ποιο είναι το νόημα της συγγραφής δοκιμίων ιστορίας την ώρα που άλλοι κάνουν μια πλήση εγκεφάλου στα παιδιά, δηλαδή στους επόμενους ανθρώπους. Εδώ το target group είναι τόσο μεγάλο που χρησιμοποιείται η τεχνική του spam. Το σύστημα είναι τόσο μαζικό που ακόμα και οι δάσκαλοι δεν μπορούν ν’ αντέξουν την πίεση, αν δεν συντονιστούν και οργανωθούν για ν’ αντισταθούν. Κι ύστερα το πλήγμα είναι τόσο μεγάλο που μπορεί να χρειαστούν δεκάδες χρόνια για να επανέλθουν τα πράγματα. Το διεθνές δίκαιο μπορεί να βοηθήσει μόνο και μόνο για τα εγκλήματα πολέμου που δεν παραγράφονται εξ αρχής, και τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Όλα τα άλλα γεγονότα μπορούν να διαμορφωθούν κρατικά δίχως να μπορεί να γίνει δεκτή καμιά παρέμβαση της διεθνούς κοινότητας. Δίνουμε τη μέγιστη σημασία στις εκλογές ενώ έχουν την ιδιότητα να έχουν εφήμερα αποτελέσματα, και δεν εξετάζουμε προσεχτικά τα βιβλία των παιδιών μας ενώ θα είναι η επόμενή μας μνήμη. Κάθε μας αδράνεια έχει ένα μεγάλο κόστος σε αυτόν τον τομέα διότι τα αποτελέσματα φαίνονται μόνο μετά από χρόνια. Στην αρχή, όλοι θεωρούν ότι είναι απλώς μια αλλαγή και η άποψή τους είναι θετική. Όμως, όλα τα σχέδια της ιστορίας του μέλλοντος δεν είναι απαραίτητα συμβατά με την ίδια την ιστορία. Πρέπει, λοιπόν, οι ερευνητές, οι καθηγητές αλλά και οι γονείς να έχουν μια ανάδραση σχετικά με τις προτεινόμενες μεταρρυθμίσεις της εκπαίδευσης, ειδικά σε αυτό το επίπεδο που αγγίζει τη μεγαλύτερη μάζα των μαθητών. Δεν είναι μόνο θέμα χρέους, είναι και φόρος τιμής προς τους προγόνους μας που έδωσαν και τη ζωή τους μερικές φορές για να μπορούμε να εκφραζόμαστε και να σκεφτόμαστε ελεύθερα. Διότι όταν ένα σύστημα έχει ως στόχο τα βιβλία της ιστορίας, δεν είναι μόνο για ν’ αλλάξει την ιστορία με τον δικό του τρόπο. Το κάνει για να δημιουργήσει ένα στρατηγικό δόγμα μέσα από το οποίο όλοι οι παράγοντες θα σκεφτούν. Δεν θα έχουν πια μια ελεύθερη σκέψη διότι θα βασίζονται μόνο στα νέα δεδομένα που τους προσφέρει η επικίνδυνη μεταρρύθμιση. Επιπλέον, η επίτευξη αυτού του στόχου δεν προϋποθέτει μόνο ενεργούς συνεργάτες, αλλά και την καταστροφή νοητικών σχημάτων που καθορίζουν τον πολιτισμό ενός λαού. Η ιστορία του μέλλοντος αποδεικνύει de facto ότι όλα είναι δυνατά στον τομέα της μνήμης, ακόμα και η λήθη.