Αχιλλέας : Γιατί πέθανες εδώ;

Αλέξανδρος : Εδώ με ξέχασαν.

Αχιλλέας : Ποιος;

Αλέξανδρος : Ο λαός μου.

Αχιλλέας : Ποιος είναι ο λαός;

Αλέξανδρος : Η λήθη.

Αχιλλέας : Και πώς το άντεξες;

Αλέξανδρος : Μου χάρισαν ένα κελί.

Αχιλλέας : Δίχως κλειδί;

Αλέξανδρος : Δίχως κάγκελα.

Αχιλλέας : Και γιατί δεν έφυγες;

Αλέξανδρος : Δεν ήξερα πού να πάω.

Αχιλλέας : Να γυρίσεις στο σπίτι σου.

Αλέξανδρος : Εδώ είναι το σπίτι μου. Μέσα στη λήθη.

Αχιλλέας : Και τώρα τι περιμένεις;

Αλέξανδρος : Περίμενα εσένα.

Αχιλλέας : Εμένα;

Αλέξανδρος : Και τον άλλον.

Αχιλλέας : Μα γιατί;

Αλέξανδρος : Είναι ο μόνος που δεν μπορεί να ξεχάσει.

Αχιλλέας : Να ξεχάσει τι;

Αλέξανδρος : Τη λήθη σου. Γιατί δεν ήρθες πιο νωρίς;

Αχιλλέας : Είχα δουλειές.

Αλέξανδρος : Και τώρα;

Αχιλλέας : Τώρα έχω εσένα.

Αλέξανδρος : Θα ξαναέρθεις;

Αχιλλέας : Δεν ξέρω. (Χρόνος). Μπορεί.

Αλέξανδρος : Θα σε περιμένω.

Αχιλλέας : Μα γιατί;

Αλέξανδρος : Δεν έχω κανέναν άλλο.

Αχιλλέας : Έχεις τις αναμνήσεις σου.

Αλέξανδρος : Έχω και τη ζωή σου.

Αχιλλέας : Εγώ θα πεθάνω.

Αλέξανδρος : Τότε θα είμαστε πιο κοντά.

Αχιλλέας : Πιο κοντά από τι;

Αλέξανδρος : Από τον κάδο.