Στο σπίτι της Ειρήνης και του Άρη. Medium long shot. Άρης Πού είναι η Αθανασία; Ειρήνη Περήφανα. Στην Πινακοθήκη! Άρης Τίποτα δε σας σταματά… Ειρήνη Με το ίδιο ύφος. Τίποτα! Άρης Μίλησα με το Γιάννη… Ειρήνη Φαντάζομαι τι σου είπε! Άρης Όχι! Αυτό αποκλείεται… Ειρήνη Τι προσπαθείς να μου πεις; Άρης Απολύτως τίποτα… Ειρήνη Τότε γιατί παίρνεις αυτό το ύφος; Άρης Δεν είμαι ηθοποιός… Δεν μπορώ να πάρω άλλο… Ειρήνη Μα τι σημαίνουν όλα αυτά; Άρης Φοβάμαι… Ειρήνη Τι φοβάσαι αγάπη μου; Άρης Φοβάμαι πως θ’ αυτοκτονήσει… Ειρήνη Ποιος θ’ αυτοκτονήσει; Άρης Η Αθανασία. Ειρήνη Θεέ μου! Ο Άγγελος κι ο Φώτης μόνοι κάτω από τον ουρανό… Άγγελος Το αποφάσισαν… Φώτης Φοβούνται. Άγγελος Ναι… Μα σκέφτηκαν ότι δεν υπάρχει άλλη επιλογή… Φώτης Άρα ξέρουν τι σημαίνει… Άγγελος Η ζωή τους πια δεν έχει νόημα… Φώτης Θα έχει όμως ο θάνατός τους… Άγγελος Θα μείνεις μαζί μας; Φώτης Έως το τέλος… Άγγελος Φοβάμαι για σένα… Χρόνος. Σε ψάχνουν… Φώτης Δεν υπάρχει λόγος… Χρόνος. Θα με βρουν… Άγγελος Δε θέλεις να ξεφύγεις; Φώτης Δεν μπορώ να σας αφήσω… Άγγελος Θα είσαι λοιπόν η γέφυρά μας με το μέλλον; Φώτης Αυτός είναι ο μοναδικός μου ρόλος εδώ… Άγγελος Κι αν σε πιάσουν; Κι αν σε βασανίσουν; Φώτης Γι’ αυτό είμαι φτιαγμένος… Χρόνος. Η γέφυρα δε θα πέσει… Ο Άγγελος αγκαλιάζει το Φώτη. Στην Παναγία τη Φοινικιώτισσα… FullShot. Ο Γιάννης φθάνει στο νησάκι με μια σαΐτα. Ανοίγει την κεντρική πόρτα. Μπροστά στο ιερό βρίσκεται η Αθανασία. Τρέχει προς το μέρος της, σκύβει και την παίρνει στην αγκαλιά του… Γιάννης Έλα πίσω, Αθανασία μου… Χρόνος. Έλα, παιδί μου… Αθανασία Φώτη… Φώτη… Γιάννης Ο… Γιάννης είμαι… Αθανασία Κραυγή. Όχι! Γιάννης Τι έπαθες, αγάπη μου; Αθανασία Βρήκα το Φώτη… Γιάννης Ναι, ξέρω… Αθανασία Μ’ άφησε να φύγω… Δεν ήθελα… Και με πήρε ένας πολεμιστής… Γιάννης Ένας πολεμιστής; Αθανασία Όπως αυτοί που είναι στην Πινακοθήκη… Χρόνος. Του έδωσε διαταγή να μη γυρίσει πίσω, ό,τι κι αν γίνει… Γιάννης Και τι έγινε; Αθανασία Έπιασαν το Φώτη. Αρχίζει να κλαίει. Άκουσα την κραυγή του… Σιωπή. Του κάρφωσαν τα πόδια και τον άφησαν μόνο του να ζήσει την ιστορία… |