(Ο Χρήστος κατεβαίνει μόνος στους παλιούς δρόμους κι ακούμε ένα μπαγλαμά όταν περνά δίπλα από το κουτούκι…) (Full shot)
(Ο κυρ Θάνος το βλέπει από το παράθυρο.) (Close up)
(Ο Χρήστος σταματά και τον κοιτάζει στα μάτια.) (Extreme close up.)
(Ο κυρ Θάνος χαμογελά.) (Medium close shot.)
(Στα χωράφια της δεύτερης συνάντησης…) (Full shot.)
(Ο Χρήστος κι ο Ιάκωβος προχωρούν αργά κοιτάζοντας ο ένας τον άλλον…)
(Όσο πλησιάζουν ο ένας τον άλλον τόσο τους βλέπουμε μακρυά. Τίποτα δεν αλλάζει γύρω τους όμως οι ίδιοι αλλάζουν χρόνο… Τελικά, όταν πια είναι δίπλα, ακουμπούν τα μέτωπα τους και παραμένουν σιωπηλοί…) (Close up)
(Δε φορούν στρατιωτικά, είναι με τα σχισμένα τους παλτά…) (Medium close shot)
Ιάκωβος : Ήρθαν να μας βρουν…
Χρήστος : Σου μίλησαν ;
Ιάκωβος : Όχι, μα τους θυμούμαι…
Χρήστος : Πως ήταν ;
Ιάκωβος : Φαίνονταν ανήσυχοι… (Χρόνος) Σε περίμεναν …
Χρήστος : Δε γίνεται…
Ιάκωβος : Κι όμως… Περιμένουν ακόμη.. (Χρόνος) Περιμένουν το όνειρό τους…
Χρήστος : Ενώ είμαι μόνο το μέλλον…
Ιάκωβος : Βλέπουν την αιωνιότητα της ημέρας…
Χρήστος : Κι είμαι μόνο η τελευταία μέρα… (Σιωπή) Κάθε μέρα, η τελευταία…
Ιάκωβος : Πόσο θα ήθελα να τους μιλήσω…
Χρήστος : Αυτό θα γίνει στον Πύργο.
Ιάκωβος : Μα εκεί δε μου μίλησαν ποτέ.
Χρήστος : Όμως τώρα ξέρουν…
Ιάκωβος : Ναι, τώρα ξέρουν… (Χρόνος) Το όνειρό τους πέθανε πάνω στο νησί της πραγματικότητας…
(Στο σπιτάκι της γριάς…) (Full shot)
Εύα : Δε θα’ρθει πια…
Αντρέας : Το μάθημα τελείωσε πριν αρχίσει…
Εύα : Ποιο μάθημα ;
Αντρέας : Και το όνειρα πεθαίνουν…
Εύα : Μα ο Χρήστος δεν είναι όνειρο !
Αντρέας : Γι’αυτό δε θα’ρθει εδώ.
Λουτσία : Τι εννοείς ;
Αντρέας : Ο κόσμος μας ζει μες στον κόσμο του… Ένα όνειρο της ζωής του…
(Ο Χρήστος με στρατιωτικά ανοίγει την πόρτα…) (Medium long shot)
Γριά : Παιδί μου… Δε μας ξέχασες… (Τον αγκαλιάζουν.)
Θάνος : Έμαθα το δρόμο !
Γριά : Ήρθαν κάποιοι φίλοι σου…
Χρήστος : Ναι, ξέρω…
Γριά : Σε περίμεναν… (Χρόνος) Κι ύστερα κατάλαβαν… έφυγαν πριν λίγο…
Θάνος : Ήταν λίγο παράξενοι… Είχαν όμως όμορφες ψυχές…
Γριά : (γελώντας) Τι ξέρεις εσύ από ψυχές ;
Θάνος : Αυτά που μου’μαθε ο μπαγλαμάς μου. (Χρόνος) Θα κάνουμε μάθημα, Χρήστο ;
Χρήστος : Και βέβαια !! (Η γριά χαμογελά)
Γριά : Ο Ιάκωβος μας είπε ότι…
Χρήστος : Εγώ του είπα να…
Γριά : Παιδί μου, τους λυπήθηκα ότνα κατάλαβαν…
Χρήστος : Ξέρω… Τότε μόνο κατάλαβαν πόσο υπέφερε ο Ιάκωβος…
Γριά : Ο Ιάκωβος όμως δεν…
Χρήστος : (στο παιδί) Για δείξε μου τι έμαθες…
(Οι τρεις φίλοι είναι στο λιμάνι και περιμένουν το καράβι…)
Εύα : Δεν έπρεπε να’ρθουμε εδώ…
Λουτσία : Όχι, έπρεπε ! (Χρόνος) Μόνο τώρα που τους ψάξαμε, ξέρουμε…
Αντρέας : Ψάχνοντας το Χρήστο, βρήκαμε τον Ιάκωβο…
Εύα : Μπορεί… (Αγκαλιάζει τον Αντρέα…)
Αντρέας : Θα τους ξαναβρούμε στη Θεσσαλονίκη… (Χρόνος) Έπρεπε να φύγουμε μακρυά για να δούμε πόσο κοντά μας είναι.