Με την εξέλιξη των γεγονότων, η ερμηνεία των τουρκοκυπριακών συλλαλητηρίων έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Αρχικά οι αναλυτές ήθελαν να μας πείσουν ότι εκφράζουν απόλυτα τις ιδέες του λαού και ότι είναι ο μόνος τρόπος για ν’ακουστεί η φωνή του. Με τον καιρό, αυτή η απλοϊκή ερμηνεία έγινε περίπλοκη διότι οι ίδιοι αναλυτές αναγκάστηκαν να τροποποιήσουν την αρχική τους στάση εξηγώντας μας ότι υπάρχουν διάφορα συλλαλητήρια: τα καλά και τα κακά. Τα πρώτα βέβαια αντιπροσωπεύουν τη διαμαρτυρία του λαού ενώ τα δεύτερα εκφράζουν τη γνώμη του καθεστώτος με άλλα λόγια είναι τεχνιτά. Μας εξηγούν μάλιστα ότι αυτά τα συλλαλητήρια τα δημιουργούν τούρκοι και γκρίζοι λύκοι… Μ’αυτόν τον τρόπο όμως κάνουν ένα επικοινωνιακό λάθος.

Αν η τεχνιτή ερμηνεία είναι όντως σωστή τότε αυτό θέλει να πει ότι το τουρκοκυπριακό καθεστώς όχι μόνο είναι άκρως αντίθετο με τις ελληνοκυπριακές θέσεις αλλά έχει και τη δυνατότητα να ενεργοποιήσει πολύ εύκολα ακραία πολιτικά στοιχεία. Άρα με ποιον τρόπο θα μπορούσαμε να εξασφαλίσουμε τη βιωσιμότητα του σχεδίου ; Ποιος μπορεί να μας επιβεβαιώσει ότι ακόμα και μερικούς μήνες μετά τη θεωρητική μας υπογραφή, το καινούργιο καθεστώς θα παραμείνει ειρηνικό; Κανένας ! Και το πρόβλημα είναι ότι οι ίδιοι αναλυτές που θεωρούν ότι το σχέδιο είναι τέλειο ως έχει, επιτρέποντας την παρουσία των εποίκων στην Κύπρο προσφέρουν αυτή τη δυνατότητα.

Μεγαλύτερο ενδιαφέρον όσον αφορά στον ανθρώπινο τομέα, έχει η διχοτόμηση απόψεων σχετικά με τους τουρκοκύπριους. Οι αναλυτές που προωθούν την υπογραφή του σχεδίου δίχως καν να το διαπραγματευτούμε, λέγοντάς μας ότι είμαστε όλοι ίδιοι είναι αυτοί που θέλουν ένα καθεστώς που θα μας χωρίσει οριστικά από το τουρκικό στοιχείο. Ενώ οι άλλοι που θεωρούν αναγκαίες τις διαπραγματεύσεις και που βλέπουν τις υπάρχουσες διαφορές μεταξύ μας, προσπαθούν όντως να εξασφαλίσουν τη βιωσιμότητα της συνύπαρξης.

Το θέμα δεν είναι αν είμαστε όλοι ίδιοι ή όχι. Διότι δεν είμαστε και αυτό είναι ένας πλούτος για την ανθρωπότητα. Είναι οι διαφορές που μας εκφράζουν και δημιουργούν το ενδιαφέρον του άλλου. Οι δύο κοινότητες της Κύπρου για να ζήσουν ειρηνικά στο ίδιο νησί δεν πρέπει αναγκαστικά να είναι όμοιες. Αντιθέτως η διαφορά εμπλουτίζει το κοινωνικό στρώμα. Η ίδια η δημοκρατία έχει ως βάση την ισότητα της διαφοράς. Ο καθένας μπορεί να είναι και όντως είναι διαφορετικός σε σχέση με τους άλλους έχει όμως την ίδια αξία.

Κρύβοντας τις διαφορές προσπαθούν να μας πείσουν ότι όλα θα πάνε καλά. Αντιθέτως ο μόνος τρόπος για να πάνε καλά τα πράγματα στο νησί μας είναι να δεχτούμε τη διαφορά. Ψάχνουν να αποδείξουν ότι οι ρίζες είναι ίδιες άρα ότι δεν υπάρχει διαφορά. Μα εφόσον η διαφορά υπάρχει ποιος είναι ο λόγος μιας έρευνας που δείχνει ότι δεν υπάρχει; Οι κοινότητες νιώθουν διαφορετικές άρα είναι. Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι αν αυτό είναι σωστό διότι ξέρουμε ότι υπάρχουν πολλές διαφορετικές φιλοσοφικές λύσεις. Σημασία έχει η συνύπαρξη των κοινοτήτων στο ίδιο πλαίσιο με τα ίδια δικαιώματα. Δεν είμαστε ίδιοι μα θέλουμε να ζήσουμε μαζί. Όλοι ξέρουμε πως η ανθρωπότητα ζει με την ισότητα της διαφοράς, το ίδιο θέλουμε κι εμείς για την κοινωνία μας.