Σε μια μάχη, όταν ο αντίπαλός σου μπορεί να προβλέψει τις κινήσεις σου είσαι θεωρητικά χαμένος διότι ανήκεις στον ορίζοντα της στρατηγικής του. Για τον αντίπαλό σου δεν είναι ανάγκη να προστρέξει σε καινοτομίες για να σε εξουδετερώσει, η εικόνα του μέλλοντός σου του αρκεί.

Για τους «ουδέτερους» αξιωματούχους η πρώτη ημερομηνία δεν έχει τόση σημασία όσο το χρονοδιάγραμμα. Ακόμα και τώρα που δεν πέτυχαν τον αρχικό τους σκοπό, η στρατηγική τους πολιτική δεν έχει επηρεαστεί ουσιαστικά. Ο λόγος είναι ότι η επίτευξη της ένταξής μας δεν προήλθε τόσο από την εσωτερική μας πολιτική, αλλά από την ηπειρωτική συμμαχία της Ευρώπης που αντιστάθηκε γενναία στις αγγλοαμερικανικές πιέσεις. Τώρα όμως που η Κύπρος βρίσκεται όντως σ’ ένα ευρωπαϊκό πλαίσιο, το πρόβλημα του σχεδίου Ανάν επανέρχεται με μια άλλη κρίσιμη ημερομηνία.
Η διαφορά τώρα προέρχεται από την ανεξαρτησία των κινήσεών μας σχετικά με την ένταξή μας. Η καθορισμένη ημερομηνία εισχωρεί πλέον σ’ ένα απόλυτα κυπριακό πλαίσιο. Όλα θα παιχθούν εντός Κύπρου και με την ιδιομορφία της πολιτικής της. Όσο στην αρχική ημερομηνία υπήρχε ένα υπερκομματικό πλαίσιο, τόσο τώρα η εσωτερική πολιτική θα παίξει τον κυριότερο ρόλο. Και όλοι μας ξέρουμε τι μπορεί να γίνει σε τέτοιες περιόδους εφόσον ο κάθε πολιτικός θα κοιτάξει πρώτα τα προσωπικά του συμφέροντα, ύστερα του κόμματός του που δεν συμπίπτουν υποχρεωτικά και τελικά του εθνικού.
Όπως ξέρουμε όλοι, τα κόμματα είναι αναγκαία για την ύπαρξη της δημοκρατίας σ’ ένα ειρηνικό πλαίσιο. Παίζουν το ρόλο της διαφοροποίησης των ιδεών και εμπλουτίζουν την πολιτική και κοινωνική ύλη. Όμως όταν η περίοδος είναι κρίσιμη, για στρατηγικούς λόγους, τα κόμματα αποτελούν μόνο και μόνο μια διχοτόμηση της άμυνάς μας. Ενώ την ίδια στιγμή οι «ουδέτεροι» αξιωματούχοι ακολουθούν μία ενιαία στρατηγική πολιτική. Έτσι, όχι μόνο ο στόχος παραμένει ο ίδιος αλλά ο αντίπαλός τους από εσωτερικές και αντιφατικές πιέσεις των κομμάτων του κομματιάζει τις δυνάμεις του.
Όλοι οι αναλυτές γνωρίζουν εκ των προτέρων ότι το κράτος είναι πιο αδύνατο σε προεκλογικές φάσεις διότι δεν υπάρχει συντονισμός κινήσεων. Κι ακόμα κι αν υπήρχε μια υπερκομματική κίνηση με το χρόνο και τις πιέσεις, η αδράνεια της μάζας θα επιστρέψει στα πλαίσια του παρελθόντος, δηλαδή στις κομματικές παρατάξεις. Ο καθένας θα κοιτάξει να βοηθήσει στο στενό του κύκλο, και οι «ουδέτεροι» αξιωματούχοι γνωρίζοντάς το, θα το χρησιμοποιήσουν για να διαφοροποιήσουν τα τωρινά δεδομένα. Θα περιμένουν πρώτα να γευτεί ο λαός μας τις γιορτές και οι πολιτικοί μας τις τεχνητές επιτυχίες μιας απεγνωσμένης στρατηγικής για να χτυπήσουν και πάλι και πιο δυνατά όταν θα υπάρχουν κομματικές τριβές για τις προεδρικές εκλογές. Όλα θα κριθούν εκεί.
Από εκείνη τη στιγμή και πέρα, θα έχουμε το μέλλον που μας αξίζει. Διότι αν ξεχάσουμε το εθνικό θέμα, η λύση του Κυπριακού θα είναι πια εντελώς χαμένη. Το να κερδίσεις μια διπλωματική μάχη είναι ασφαλώς καλό, αλλά μόνο και μόνο αν έχεις στρατηγικές ικανότητες να κερδίσεις τον πόλεμο. Ο πόλεμος της Κύπρου μας δεν τελείωσε ακόμα και τώρα ένα μόνο όπλο έχουμε στα χέρια μας τη συλλογική μας σκέψη διότι είμαστε όλοι υπεύθυνοι για το μέλλον της πατρίδας μας.