Όπως ξέρουμε όλοι τώρα, το σχέδιο Ανάν περιέχει δύο χάρτες, άσχετα αν αρχικά οι ειδικοί έλεγαν ότι δεν υπήρχε χάρτης. Εδώ θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε το στρατηγικό νόημα αυτής της κίνησης.

Όπως και να είναι το σχέδιο εφόσον υπήρξε εισβολή και μάλιστα βίαιη, ο μόνος χάρτης που θα μπορούσε να γίνει δεκτός από τον κυπριακό πληθυσμό είναι η Κύπρος. Κι όπως αυτό το ενδεχόμενο δεν υπάρχει σ’ ένα διαπραγματευτικό πλαίσιο, κάθε χάρτης που θα μπορούσε να προτείνει το σχέδιο Ανάν, δεν θα γινόταν αποδεκτός. Άρα η μόνη λύση, όχι του Κυπριακού αλλά απλώς για τη δημοσιοποίηση του σχεδίου Ανάν ήταν να προταθούν τουλάχιστον δύο χάρτες. Κι από στρατηγικής πλευράς το θέμα του χάρτη δεν έχει ενδιαφέρον. Διότι δεν είναι ούτε ο ένας ούτε ο άλλος καλύτερος από τον άλλον και δεν είναι κανένας από τους δύο καλός. Σημασία έχει η διχοτόμηση του αντιπάλου.

Πρώτον, ο αντίπαλος δηλαδή εμείς, παίρνοντας στα χέρια του το σχέδιο Ανάν και ανακαλύπτοντας την ύπαρξη του χάρτη Α και του χάρτη Β, διερωτάται ποιος είναι καλύτερος για την πλευρά του. Δηλαδή, χωρίς να το καταλάβει καλά-καλά εισχωρεί στο πλαίσιο της επιλογής δίχως να συνειδητοποιήσει ότι η επιλογή είναι ανύπαρκτη. Έτσι μ’ αυτόν τον τρόπο το σχέδιο σπάζει το μέτωπο του αντιπάλου και μάλιστα έχει και περιθώρια για να κινηθεί χρησιμοποιώντας τα ίδια τα ΜΜΕ του αντιπάλου. Διότι εκείνος, το πρώτο πράγμα που θα κάνει δεν θα είναι να αντισταθεί στο σχέδιο, αλλά να αναλύσει και να καταλάβει την καλύτερη επιλογή. Ενώ αυτή δεν υπάρχει εφόσον η ίδια η επιλογή είναι λανθασμένη κίνηση. Το σύστημα το ξέρει, σημασία έχει να μην το ξέρει ο απλός πολίτης.

Σ’ ένα δεύτερο στάδιο, ο αντίπαλος από μάθηση και από δημοκρατική συνείδηση θα διατρέξει στις δημοσκοπήσεις δήθεν για να μάθει τι σκέφτεται ο λαός και θα ρωτήσει: Ποιο από τα δύο σενάρια για το εδαφικό στο σχέδιο Ανάν θα προτιμούσατε;
Α) Αυτό που προνοεί την επιστροφή πρόσθετου μέρους της περιοχής της κεντρικής Καρπασίας με τα χωριά Πραστειό, Λιμνιά, Σκυλλούρα και Πυργά.
B) Αυτό που προνοεί μέρος της Καρπασίας με τη Γιαλούσα, το Ριζοκάρπασο και τον Απόστολο Ανδρέα.
Και παρόλο που η πλειοψηφία του λαού δεν θα δεχτεί κανένα από τα δύο σενάρια, ο αναλυτής θα συνεχίσει τη στρατηγική του προτρέχοντας σε οικονομικούς αλλά και συναισθηματικούς στόχους για να εξηγήσει τα αποτελέσματα.

Το τρίτο και αποτελεσματικότερο στάδιο αυτής της στρατηγικής είναι ότι ακόμα κι αν υπάρξει μια αντίσταση του λαού, μπορεί να την εξηγήσει δηλώνοντας ότι προέρχεται από έναν πληθυσμό που ανήκει σε μια περιοχή που δεν θα επιστραφεί στους Κύπριους, όπως είναι η Κερύνεια, με την έννοια ότι είναι φυσιολογικό εφόσον δεν έχει τίποτα να κερδίσει.

Το νοητικό σχήμα της στρατηγικής του σχεδίου Ανάν είναι σχετικά απλό: Εξουδετέρωση του σημαντικότερου στοιχείου της αντίστασης, εξασφάλιση της ερμηνείας του σχεδίου και διχοτόμηση του μετώπου του αντιπάλου, με την επιλογή, χρησιμοποιώντας τη φυσιολογική αδράνειά του. Όπως βλέπουμε, η στρατηγική αυτή ωφελεί μόνο και μόνο το σχέδιο κι όχι την Κύπρο μας διότι το εδαφικό είναι κίνηση αντιπερισπασμού.