Μέσω του αρχικού ερωτήματος ΤΝ=ΦΝ επανεξέτασε τις έννοιες του αλτρουισμού, της φιλίας και της αγάπης. Εννοιολογικά ήταν πιο πολύπλοκες από τις έννοιες της επαφής, της σχέσης και του δεσμού που είχε εντάξει στα πλαίσια της γεωστρατηγικής, της τοποστρατηγικής και της χρονοστρατηγικής. Εδώ βέβαια το νέο πλαίσιο ήταν η νοοστρατηγική. Ο αλτρουισμός ήταν σίγουρα η πιο εύκολη έννοια από τις τρεις και δεν απαιτούσε μια συμμετρία. Η κατεύθυνση του ήταν ξεκάθαρη και υπήρχε σε πολλά επίπεδα του ζωικού βασιλείου αλλά και της ρομποτικής. Ήταν μια ειδική επαφή που σχετιζόταν με την ετυμολογική εμπάθεια. Η φιλία ήταν πιο πλούσια φιλοσοφικά και αποτελούσε μία σχέση ικανή να είναι μη εξαρτημένη από την απόσταση αλλά δεν ήταν απαραίτητα ενταγμένη στο πεδίο του Χρόνου. Όσο για την αγάπη, η πολυπλοκότητά της έδειχνε το βάθος του δεσμού. Έχοντας στο μυαλό τη φιλική φύση, έβλεπε ότι οι υπολογιστές μπορούν να έχουν αλτρουισμό αφού πάντα βοηθούσαν ακόμα και αν οι αποδέκτες αδιαφορούσαν ότι οι υπερδομές είχαν την ικανότητα να είναι φιλικές κι ότι οι άνθρωποι διαθέτουν το χαρακτηριστικό της αγάπης. Τουλάχιστον σε πρώτο επίπεδο ανάλυσης αυτό φαινόταν. Όμως η φιλική προσέγγιση έθετε έναν άλλο προβληματισμό διότι η φιλία ήταν πιο κοντά στην αγάπη επειδή αποτελούσε γενίκευση του αλτρουισμού. Με άλλα λόγια ενώ είχε μια άλλη αφετηρία, ερχόταν πιο κοντά στην έννοια της αγάπης, σε βαθμό που να δυσκολεύει τον εντοπισμό της διαφοράς όταν εμπλεκόταν ο χρόνος. Άλλωστε μια διαχρονική σχέση ήταν ένας δεσμός, ενώ δεν υπήρχε το ανάλογο της διαχρονικής επαφής επειδή η τελευταία ήταν συγχρονική. Με τις φιλικές υπερδομές, οι υπολογιστές του αλτρουισμού και οι άνθρωποι της αγάπης ήταν πιο κοντά. Μάλιστα ήταν ικανός να φανταστεί ότι μία φιλική υπερδομή θα έμοιαζε με άνθρωπο που αγαπά, πράγμα που σημαίνει ότι θα ήταν ικανή να προσεγγίσει την αμισεία. Μάλιστα αυτό θα της επέτρεπε να αγγίξει αυτήν την έννοια και να υπερστηρίξει την αγάπη που υποστηρίζεται από τη φιλία ως διπλός εμπαθητικός αλτρουισμός. Η υψηλή τεχνολογία αν σχετιζόταν με υψηλή νοημοσύνη έδινε βάθος στη σχέση και αυτή μέσω διαχρονικότητας έφτανε το επίπεδο του δεσμού. Κι ενώ οι έννοιες φαινόταν αρχικά ξεκάθαρα διαφορετικές, εντόπιζε όλο και περισσότερες γέφυρες μεταξύ τους. Έτσι αποφάσισε να σχεδιάσει το εξής διάγραμμα:

Με αυτόν τον τρόπο εμφανίστηκε η πολυκυκλικότητα που χαρακτήριζε την υπερδομή της Ανθρωπότητας.