Οι υπερομάδες ήταν η αρχή, διότι είχαν μόνο μια υπερπράξη. Όταν αυτές ήταν περισσότερες τότε εμφανίζονταν οι υπερδομές.
Πολλαπλότητα υπερπράξεων.
Ζωγράφισε γράφους:

Και πίνακες Cayley:

Ήταν προφανές ότι η πολυπλοκότητα μπορούσε να ενσωματωθεί στη δομή ακόμα και σε αυτό το απλό επίπεδο.
Η μνήμη είχε τη δυνατότητα να κωδικοποιήσει όλη τη δομή της υπερδομής.
Δεν υπήρχε λόγος να χαθεί ούτε ένα στοιχείο της δομής.
Διότι το καθένα είχε μια αξία για το όλο.
Οι υπερδομές ως θεωρία δεν ήταν απλώς μια γενίκευση των υπερομάδων.
Ήταν ουσιαστικά το πρώτο βήμα της νοητικής επανάστασης.
Τα σύννεφα ήταν πια μια λευκή θάλασσα που άγγιζε τον ουρανό.
Με τη βαθύτητα είχε αγγίξει μια άλλη έννοια
αφού είχε συνδέσει την αναπαραγωγή με την ανάσταση μέσω της υπερπράξης.
Και η διακλάδωση είχε όντως ενεργοποιηθεί.
Η μνήμη μέλλοντος την είχε αρπάξει από την λήθη
όπως ένας αετός αρπάζει το θήραμα
αλλά τώρα για να το σώσει από τη βαρβαρότητα.