Η έκφραση Εθνικός Διχασμός του 1915 κρύβει πολλές λεπτομέρειες που έχουν τεράστια σημασία στο πλαίσιο της Έξυπνης Ιστορίας κι αν τις αναλύσουμε ορθολογικά, βλέπουμε ότι υπάρχουν ιστορικές διακλαδώσεις που αναδεικνύουν άλλες προοπτικές. Στις 18 Μαρτίου 1913 δολοφονήθηκε ο βασιλιάς Γεώργιος Α’ της Ελλάδας. Γεννήθηκε το 1845 και ήταν βασιλιάς από το 1863 έως το 1913. Η επιλογή του Βασιλιά οφείλεται στο Πρωτόκολλο του Λονδίνου το 1832 που υπέγραψαν οι Μεγάλες Δυνάμεις για να μην ανέλθει στον θρόνο της Ελλάδας γόνος δικής τους βασιλικής οικογένειας. Και γι’ αυτόν τον λόγο η καταγωγή του ήταν από τη Δανία. Στο ενδιάμεσο ο διάδοχος Κωνσταντίνος ανέλαβε την αρχηγία στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897. Η ανικανότητά του σε επίπεδο στρατηγικής ήταν από τις κύριες ευθύνες της ήττας. Η δυσαρέσκεια εναντίον του ήταν τόσο μεγάλη που οδήγησε στο Κίνημα στο Γουδί το 1909, γεγονός που τον αναγκάζει σε εξορία. Όμως αυτή η εξορία είναι προσωρινή, διότι το 1911 ξαναβρίσκει τη θέση του ως Αρχιστράτηγος χάρη στον Πρωθυπουργό που δεν ήταν άλλος από τον Βενιζέλο. Ας μην το ξεχνάμε όταν μιλάμε μετά για διχασμό, ενώ πρόκειται για τους πρωταγωνιστές του. Έτσι ενώ είχαμε ένα Βασιλιά που ήταν υπέρ της Αντάντ και χάρη στον οποίον τα Ιόνια νησιά μας επεστράφησαν, βρεθήκαμε μ’ έναν ανίκανο Βασιλιά υπέρ της Γερμανίας που αποφάσισε να μην υποστηρίξει την εκστρατεία της Καλλίπολης το 1915. Σε άλλη διακλάδωση, με την παραμονή του βασιλιά Γεώργιου Α’, η Κωνσταντινούπολη θα είχε απελευθερωθεί και ενταχθεί στη Συνθήκη Σεβρών.