Στο νησί Καλαμούλια
πήγαμε μαζί
για να δείξουμε
σε όλους τους δικούς μας
ότι δεν ξεχνάμε
από όπου έγινε
η βάρβαρη απόβαση
κι όταν το αγγίξαμε
μετά από τη θάλασσα
νιώσαμε μέσα μας
ότι κομμάτι της ιστορίας
ήταν δαμαί
κι ότι είχαμε αρχίσει
την αντίστροφη μέτρηση
της απελευθέρωσης
γιατί το νησί
ήταν πια προσβάσιμο
από την ελευθερία
αφού οι μαχητές
δεν ήθελαν ν’ αφήσουν
την πληγή της εισβολής
να σαπίσει το σώμα
της πατρίδας.