Η ΑΟΖ δεν είναι μια μόνο εθνική οντότητα, έχει και επιπτώσεις σε επίπεδο Περιφέρειας. Και η καλύτερη απόδειξη είναι ο Νόμος περί Υδρογονανθράκων, που προβλέπει ότι το 5% των ελληνικών απολαβών πηγαίνει απευθείας στην Περιφέρεια. Μιλάμε όλοι για τα θαλάσσια οικόπεδα του Ιονίου – τα οποία είναι 10 – και νότια της Κρήτης – τα οποία είναι 9 – αλλά δεν πρέπει να ξεχάσουμε και το θαλάσσιο οικόπεδο 11 που αφορά την Περιφέρεια Πελοποννήσου. Αν σκεφτούμε την αξία ακόμα και ενός οικοπέδου, όπως είναι το οικόπεδο 12 της ΑΟΖ της Κύπρου, μπορούμε να φανταστούμε από τώρα τις επιπτώσεις αυτής της ύπαρξης. Έτσι στην Πελοπόννησο, όπου υπάρχει ήδη μια μεγάλη δράση του ζεόλιθου λόγω της καλλιέργειας των ελαιόδεντρων, αφού έχουμε το πιο αναγνωρισμένο έξτρα παρθένο ελαιόλαδο, τώρα μπορούμε να προσθέσουμε και το θέμα της ΑΟΖ, όχι μόνο με θεωρητικό τρόπο, αλλά μ’ ένα πρακτικό με την ελεύθερη Μάνη, όπως ονομάζεται από τον Η. Κονοφάγο και την Τ. Φωκιανού. Πρέπει λοιπόν ν’ αντιληφθούμε ότι οι εξελίξεις που υπάρχουν σε διεθνές επίπεδο λόγω των διαπραγματεύσεων και των συμφωνιών που πέτυχε η Ελλάδα για να δημιουργήσει ένα συμμαχικό πλαίσιο που θωρακίζει τη διπλωματία και κάνει πιο ανθεκτική τη στρατηγική μας, δημιουργούν ένα θετικό πεδίο δράσης για την Πελοπόννησο και την Περιφέρεια. Είναι σημαντικό για την Πελοπόννησο να ξέρουμε ότι υπάρχουν προοπτικές και λόγω αυτού, πράγμα που σημαίνει πρακτικά ότι η Περιφέρεια πρέπει να αρχίσει να σκέφτεται την στρατηγική της ανάπτυξη, με αυτόν τον παράγοντα, αλλιώς δεν θα έχει νόημα, διότι η αλλαγή φάσης που προκαλεί είναι ριζοσπαστική. Ας το σκεφτούμε λοιπόν εκτός κομματικού πλαισίου και ας προετοιμαστούμε, για να είμαστε έτοιμοι και σε επίπεδο Πελοποννήσου, για να συνεχίσουμε το έργο της Επανάστασης.