Τα βιβλία έλεγαν την αλήθεια.
Τόσες ημέρες ήταν μαζί μας
κι είχαμε επιτέλους τον χρόνο
να διαβάσουμε την ιστορία μας.
Έβλεπαν πια ότι με την άρση μέτρων
οι περισσότεροι από εμάς θα τα άφηναν και πάλι
να σκονιστούν πάνω στα ράφια της βιβλιοθήκης.
Και μάλιστα θα το έκαναν χωρίς ενοχές.
Ξανακοιτάξαμε τα βιβλία.
Υπήρχε μέσα τους μια θλίψη
τουλάχιστον αυτό νιώσαμε
όταν είδαμε τα εξώφυλλά τους.
Καταλάβαμε όμως γρήγορα
ότι θα μας περίμεναν για τη δεύτερη φάση.
Τίποτα δεν ήταν δεδομένο.
Εκτός βέβαια από τα βιβλία στα ράφια.
Λέγαμε ότι θα απελευθερωθούμε
αλλά τα βιβλία έβλεπαν
ότι δεν είναι η κατάλληλη ώρα.
Έτσι θα μας περίμεναν υπομονετικά
αν παραμέναμε ζωντανοί.