Δεν θα ήταν βάρβαροι.

Αυτό αποτελούσε μια κατάκτηση.

Περπατούσαν στο ίδιο πέτρινο μονοπάτι που είχε δει τον

Μεσαίωνα και την Αναγέννηση και σκεφτόταν ότι είχαν ζήσει

το ανάλογο.

Με την μεσαιωνική ύπαρξη είχε ακολουθήσει, η αναγεννησιακή ζωή.

Και τώρα έβλεπαν πραγματικά τη διαφορά.

Ήταν θεμελιακή.

Και όντως η ζωή ήταν δώρο.

Την ύπαρξη σου την έδιναν ήθελες δεν ήθελες.

Ενώ τη ζωή έπρεπε να τη πάρεις, να αποδεχθείς το δώρο.

Και δεν ήταν τόσο εύκολο.

Μόνο η βαρβαρότητα ήταν εύκολη.

Τώρα όμως έβλεπαν την αξία αυτού του δώρου χάρη στο

Έργο των Χαμαιλεόντων.

Έπρεπε όμως να το διαδώσουν.

Είχε ανάψει το κερί τους αλλά έπρεπε ν’ ανάψουν και άλλα.

Αυτός ήταν ο ρόλος τους πια.

Κρατούσαν τα μαγικά τους ραβδιά

κι ένιωθαν ο ένας την άλλη με ακόμα μεγαλύτερη

δύναμη λόγω του κοινού παρελθόντος

και της κοινής υπέρβασης.