Όσοι δεν ήξεραν
στην καλύτερη περίπτωση
παρέμεναν ουδέτεροι
ανάμεσα στον θύτη και το θύμα,
στον έποικο και τον πρόσφυγα.
Μάλιστα όταν δεν ήξεραν απολύτως τίποτα
εύκολα κατηγορούσαν τους πρόσφυγες
λέγοντας ότι αυτοί ήταν οι έποικοι.
Ο λόγος ήταν απλός.
Δεν ήξεραν το παρελθόν
και κοίταζαν μόνο το παρόν.
Με αυτό το βλέμμα,
ενώ έβλεπαν τον έποικο μέσα στο σπίτι του πρόσφυγα,
θεωρούσαν ότι ήταν ο πρόσφυγας
που ήθελε να βγάλει τον έποικο
από το σπίτι του.
Και το σύστημα που μιλούσε
για τα ανθρώπινα δικαιώματα των εποίκων
καταπατούσε ασύστολα την προσφυγιά.
Έβλεπε πως οι χειραγωγημένοι αθώοι
εξέταζαν τις άγνωστες περιπτώσεις
και πόσο υποστήριζαν
τη βαρβαρότητα
χωρίς να το καταλάβουν.