Οι αθώοι έβλεπαν μόνο τη μάχη
όχι τον πόλεμο.
Και δεν μπορούσαν να φανταστούν
ότι υπήρχαν βετεράνοι της Ανθρωπότητας
που δεν είχαν ζήσει μόνο
πολλούς πολέμους
αλλά και πολλές εποχές.
Έτσι το βλέμμα τους
έβλεπε και το αόρατο
πέρα της φαντασίας.
Αποτελούσαν ένα δίκτυο
εντός του χρόνου
που ήταν εντελώς ανεξάρτητο
από το πλήθος των κοινωνιών.
Έτσι ό,τι και να έλεγαν αυτές
περί βαρβαρότητας
ήταν μόνο στην ακτή.
Πιο βαθιά
χρειαζόταν πάχος χρόνου
για ν’ αντέξουν τις επιθέσεις
που χτυπούσαν τυφλά
κάθε αθώο χωρίς προστασία.
Γιατί ήταν τιμή
για τους βετεράνους
να παλέψουν ενάντια της βαρβαρότητας
για την Ανθρωπότητα.