Όταν τα φώτα ήταν πια κλειστά και το σκοτάδι είχε απλωθεί παντού, περίμενε σιωπηλά να επανέλθει με κάποιον τρόπο ο Don Giovanni σαν να είχε μπει σε διαφορετικό σπίτι. Άρχιζε σαν ένα όνειρο που ήθελε να υλοποιηθεί. Δεν ήθελε να την πάρει ο ύπνος γιατί προσπαθούσε να δει με την ακοή της σαν να ήταν σε συναυλία. Έτσι όταν άκουσε το χαρακτηριστικό κούρδισμα των οργάνων κατάλαβε πως θα άρχιζε το έργο που τόσο περίμενε. Δεν ήξερε όμως ποιο σενάριο να επιλέξει γιατί η ερμηνεία ήταν διπλή και δεν μπορούσε να δει την πραγματικότητα. Στο μυαλό της ακολούθησε και τα δύο μονοπάτια γιατί ήταν και τα δύο φωτεινά. Το ένα έδινε το άλλο έπαιρνε χωρίς κανένα συμβιβασμό. Όμως ο ήχος αποφάσισε τελικά ποια ήταν η σειρά των γεγονότων που δεν έβλεπε. Άρχισε να καταλαβαίνει πως λειτουργούσε η σύνθεση και η χαρά της συντονίστηκε γιατί έβλεπε ζωντανά ένα κομμάτι της ίδιας της όπερας που είχε σκεφτεί ο Mozart χάρη στο λιμπρέτο που είχε δεχτεί το φως του Casanova.