Οι υδρατμοί είχαν καλύψει όλο του το σώμα. Έτσι θυμήθηκε και τα μπάνια που είχε πάρει στους Αγίους Τόπους όταν είχε σηκώσει τον Σταυρό. Αυτή την μνήμη είχε στο μυαλό του ο ιππότης ενώ κυλούσε πάνω του το νερό της ζωής. Ήξερε πόσο σπάνιο ήταν και τώρα απολάμβανε κάθε επαφή με το σώμα του ως δώρο της Ρόδου. Τότε είχε νιώσει πάνω του τα δάκτυλά της. Είχε έρθει και αυτή μαζί του να μοιραστεί αυτές τις πολύτιμες στιγμές. Γύρισε και την αγκάλιασε όσο πιο τρυφερά μπορούσε ενώ εκείνη άγγιζε κάθε πληγή του σώματός του για να την επουλώσει με την αγάπη της. Έκλεισε το νερό για να τη δει καλύτερα. Τα σώματά τους ήταν υγρά και ενωμένα. Του ήρθε η εικόνα του Αριστοτέλη αλλά δεν τον άφησε να θυμηθεί τη συνέχεια αφού ακούμπησε το στόμα της πάνω σε κάθε σταγόνα του δέρματος. Ήθελε να πιει την καθεμιά γιατί ήξερε ότι ήταν σταγόνες ουσίας. Μόνο όταν τελείωσε την σήκωσε και την έβαλε στο φως όσο πιο βαθιά μπορούσε.