Αλεξία: Δεν ήξερα ότι υπάρχει.

Αναστασία: Το κάστρο;

Αλεξία: Ο άνθρωπος.

Αναστασία: Πώς να το ξέραμε;

Αλεξία: Πριν την εκκλησία… δεν γινόταν.

Αναστασία: Αλλά και εκεί πού να φανταστούμε την ιστορία.

Αλεξία:  Θα έμοιαζε με μύθο…

Αναστασία: Θα ήταν η ουσία του έργου.

Αλεξία: Υπήρχε ήδη η πέτρα.

Αναστασία: Αλλά πώς θα βλέπαμε στο λαξευμένο καμπαναριό την εικόνα του ιερού σπαθιού.

Αλεξία: Αλλά τώρα μετά την υπέρβαση.

Αναστασία: Όταν αγγίξαμε τα ύψη

Αλεξία: Είδαμε και τη βαθύτητα.

Αναστασία: Σαν να ήταν στον χώρο του…

Αλεξία: Και στον χρόνο του…

Αναστασία: Δίπλα στην καμπάνα.

Αλεξία: Το ιερό κράμα…

Αναστασία: Το κερί του ήχου…

Αλεξία: Η σύνθεση, η ιπποτική.

Αναστασία: Με το χέρι σήμανε την αρχή.

Αλεξία: Της παράξενης χειρολαβής.

Αναστασία: Και της αλλαγής κύκλου.