Αλεξία: Εδώ είναι…
Αναστασία: Τον βλέπεις;
Αλεξία: Τον ακούω…
Αναστασία: Έχεις δίκιο… Η ανάσα…
Αλεξία: Βαθιά σαν την αγάπη.
Αναστασία: Τεράστια σαν την προσφορά.
Αλεξία: Βαριά σαν την ομορφιά.
Αναστασία: Μας μιλά από την κεντρική αίθουσα.
Αλεξία: Κοντά στο τζάκι.
Αναστασία: Έπιασε άλλο όργανο.
Αλεξία: Με την παράξενη χειρολαβή.
Αναστασία: Το ιερό σπαθί.
Αλεξία: Σαν να ήξερε ότι ερχόμαστε.
Αναστασία: Μας άκουσε.
Αλεξία: Πάντα μας ακούει.
Αναστασία: Για τις χάρες.
Αλεξία: Να χτυπήσουμε την πόρτα.
Αναστασία: Μαζί;
Αλεξία: Περίμενε.
Αναστασία: Τι σκέφτηκες;
Αλεξία: Κι αν είναι χωρίς πανοπλία;
Αναστασία: Τότε θα μας αγκαλιάσει.
Αλεξία: και θα πιούμε το φως.
Αναστασία: Για να ξεχειλίσουν οι ψυχές μας.