Αυτή τη φορά θα θέλαμε να ασχοληθούμε με δύο έννοιες η μία είναι η έννοια του μαχητή και η άλλη είναι η έννοια του αυλικού. Δυστυχώς όταν έχουμε προεδρικές εκλογές σε όλες τις χώρες δεν είναι μόνο στην Κύπρο, άλλα φαίνεται και στην Κύπρο, κάθε φορά εμφανίζονται άνθρωποι που στην πραγματικότητα είναι αυλικοί ενώ παρουσιάζονται ως μαχητές. Όταν έχουμε μια εκλογική εκστρατεία η οποία πρέπει να έχει μία αξιολόγηση και μία αξιολογία που να συσχετίζεται με τα εθνικά θέματα οι μαχητές είναι βέβαια οι πιο πολύτιμοι. Όταν δεν υπάρχει αυτό το πλαίσιο και μιλάμε περισσότερο για λαϊκισμό εμφανίζονται περισσότερο η αυλικοί και μάλιστα θα μπορούσαμε να πούμε και με μια τόλμη του τύπου μα δεν έχουμε να κάνουμε και τίποτα άλλο αυτό είναι το σημαντικό. Εδώ στις συγκεκριμένες εκλογές βλέπουμε ανθρώπους που είτε είναι ουδέτεροι, διότι αδιαφορούν, είτε είναι ψευτο-ουδέτεροι και αυτό είναι μια έννοια που είναι σημαντική, δηλαδή φαίνονται να είναι ουδέτεροι αλλά ξέρουν ήδη τι θα ψηφίσουν και αυτό εξαρτάται από παραμέτρους που δεν ελέγχονται πια. Από την άλλη πλευρά όμως πρέπει να καταλάβουμε ότι αυτό δημιουργεί μια αδράνεια και δεν έχουμε μια καλή εικόνα ούτε καν στις δημοσκοπήσεις. Αυτό που γίνεται λοιπόν με τους αυλικούς είναι ότι οι αυλικοί θέλουν πάντοτε να είναι με τον πρώτο όποιος και να είναι, άμα αλλάξει ο πρώτος θα είναι η πρώτοι που θα αλλάξουν. Αυτό είναι καλό να το έχουμε στο μυαλό μας. Οι μαχητές στην πραγματικότητα είναι οι τελευταίοι που αλλάζουν. Αυτό μας κάνει ήδη μια διαφορά. Άρα οι αυλικοί είναι αυτή που αλλάζουν πρώτοι, οι μαχητές είναι αυτοί που αλλάζουν τελευταίοι, γιατί μένουν ως το τέλος ενός αγώνα. Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε επίσης είναι ότι ένας αγώνας δεν κερδίζεται στην αρχή αλλά κερδίζεται πάντοτε στο τέλος. Είναι πάρα πολύ εντυπωσιακό. Το βλέπουμε συχνά στο σκάκι πώς να έχεις ένα καλό άνοιγμα, μια καλή ανάπτυξη, αλλά πέφτεις σε κάποιον που ξέρει καλύτερα το φινάλε. Άμα σκεφτούμε λοιπόν ότι το άνοιγμα και η ανάπτυξη είναι φτιαγμένα μόνο και μόνο για να παιχτεί έναν φινάλε με πλεονέκτημα, τότε τα βλέπουμε κάπως διαφορετικά και δεν τα αξιολογούμε από μόνα τους. Δηλαδή δεν είναι αυτοτελή επεισόδια μιας σειράς, είναι μία ολοκληρωμένη σειρά που έχει νόημα μόνο στο τέλος. Όταν το δούμε με αυτόν τον τρόπο καταλαβαίνουμε ότι στις εκλογές χρειάζονται οι μαχητές, αλλά εγώ τώρα δεν μιλάω για τις κομματικές εκλογές που βέβαια πάντα υπάρχουν, μιλάω και για εθνικές εκλογές. Εννοώ ότι θα υπάρχουν άνθρωποι που να αξιολογούν κάτι σε εθνικό επίπεδο και να μπορούν να σταθούν σε αυτό το ύψος και στον διάλογο γιατί αλλιώς καταλήγουμε να έχουμε εκλογές που θα λειτουργούσαν περισσότερο για δημάρχους με τοπικούς στόχους , με τη χρήση την παραδοσιακή της λαϊκής αγοράς, με τις χειραψίες. Αυτό είναι πάντοτε καλό όταν θέλεις να είσαι δήμαρχος, όταν θες να είσαι βουλευτής είναι ήδη χάσιμο χρόνου, όταν θες να είσαι πρόεδρος είναι ήδη σπατάλη. Άρα άμα τα δούμε αυτά τα τρία επίπεδα χωρίς να μας ενοχλεί, δηλαδή ο καθένας θέλει να κάνει κάτι, άμα έχεις ένα τοπικό στόχο, άμα έχεις έναν ενδιάμεσο στόχο ή έναν ολικό στόχο. Είναι το ανάλογο που έχουμε στην τακτική, στο υπηρεσιακό και βέβαια στο στρατηγικό. Από την πλευρά μας θεωρούμε ότι μόνο το στρατηγικό έχει νόημα για την Κύπρο, γιατί μιλάμε για θέματα που είναι θεμελιακά, η πορεία της Κύπρου μέσα στην Ανατολική Μεσόγειο, η πορεία της Κύπρου μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ο ρόλος της Κύπρου στην ενεργειακή κρίση, τα αποθέματα φυσικού αερίου και πώς θα αξιοποιηθούν, γενικότερα ακόμα η αξιοποίηση της ΑΟΖ ως έννοια που ξεπερνάει τα όρια τα κλασσικά του κράτους και επιτρέπει διασυνδέσεις όπως είναι η αγωγοί χάρη στις πλατφόρμες όχι μόνο γεώτρησης, εξόρυξης, αλλά βέβαια και τροφοδότησης μέσω των καραβιών LNG η δημιουργία ενός δικτύου. Άρα άμα το σκεφτούμε με αυτόν τρόπο μπορεί αυτές οι εκλογές να είναι από τις πιο σημαντικές γιατί είμαστε σε μία κατάσταση κρίσης και έχουμε να κάνουμε με ένα κράτος που μπορεί να την διαχειριστεί αυτή την κρίση όχι μόνο τοπικά, όχι μόνο σε επίπεδο επιχείρησης, αλλά και σε επίπεδο στρατηγικής για να μη πω υψηλής στρατηγικής εφόσον συνδυάζεται με τα δεδομένα της Ευρωπαϊκής ‘Ενωσης αυτήν την περίοδο. Άρα έχουμε ένα πολύ καλό timing όχι για να κάνουμε μόνο αυτές τις κλασικές κοινωνικές συζητήσεις που δεν έχουν νόημα όσο δεν έχει αρχίσει η εξόρυξη του φυσικού αερίου αλλά για ένα timing που είναι πάρα πολύ σημαντικό για όλη την Ευρώπη. Βέβαια πάντοτε υπάρχουν ψηφοφόροι που κοιτάζουν τα πράγματα μόνο τοπικά, κοιτάζουν μόνο το μικρό τους το μαγαζί και δεν καταλαβαίνουν την εμβέλεια και την απήχηση αυτής της εκλογής μέσω αυτής της κρίσης. Άρα όταν είμαστε σε μια ομαλή κατάσταση και δεν υπάρχει κανένα διακύβευμα είναι λογικό να υπάρχει αυτή η τάση και θα μπορούσα να πω ότι είναι σαν μία προβολή του δημάρχου που γίνεται πρόεδρος. Άρα το πρόβλημα ποιο είναι; το είχε πει και ένας προηγούμενος ηγέτης μιλάμε για ένα κράτος και όχι για μια κοινότητα. Όταν κοιτάζεις το όλο θέμα σαν να είσαι δήμαρχος ενός κράτους και κάνεις την προβολή του ηγέτη, κάνεις τεχνικό λάθος και σιγά-σιγά αν επιμένεις κάνεις και δογματικό λάθος. Άρα εμείς θέλουμε έναν πρόεδρο που να έχει μια στρατηγική σκέψη, που να μπορεί να αγκαλιάσει όλο τον κυπριακό λαό, να αγκαλιάσει κυριολεκτικά σε επίπεδο στρατηγικής και όχι τοπικά σε επίπεδο αγκαλίτσας, μιλάμε για μια αγκαλιά που προστατεύει τον λαό και μπορεί μετά αυτός να πορευτεί με μία σιγουριά που θα χαρακτηρίσει και την συμπεριφορά του. Γιατί αυτό που έχει σημασία για να καταλάβουμε και για το θέμα της επίλυσης του κυπριακού ζητήματος κανένας δεν πηγαίνει με τα θύματα αν τα θύματα δεν είναι δυναμικά άμα δεν αντιστέκονται, άμα δεν παρουσιάζουν μία ανθεκτικότητα κανένας δεν θέλει να πάρει το ρίσκο να είναι μαζί τους γιατί πολύ απλά θεωρεί ότι είναι απλώς κόστος. Όταν βλέπει όμως μια αντίσταση, όταν βλέπει ότι υπάρχει μια αντιπαράθεση, όταν βλέπει ότι δεν το βάζει κάτω ένας λαός τότε τον βλέπει πιο φιλικά σε επίπεδο γεωπολιτικής όπου οι φιλίες δεν είναι όπως στις ανθρώπινες σχέσεις, βασίζονται πρώτα στην δυναμική και στην στρατηγική. Αν λοιπόν ο κυπριακός λαός βρεθεί μόνο με κάποιον που θέλει να διαχειριστεί τοπικά τα πράγματα και δεν έχει μια εθνική εμβέλεια είναι πολύ απλό θα έχει δυσκολίες για να δημιουργήσει συμμαχίες οι οποίες να είναι ανθεκτικές στην κρίση. Αν όμως υπάρχει ένας πρόεδρος που μπορεί να τα διαχειριστεί και να δει αυτήν την μεγάλη εικόνα όσο δύσκολη και αν είναι όπως έλεγε ο Churchill τουλάχιστον να μπορεί να την αξιολογήσει και μέσω της αξιολογίας του να μπορεί να πει πρέπει να κάνουμε αυτό, αυτό είναι το πρέπον, αυτό συμφέρει, αυτό είναι μια επένδυση, αυτό είναι μία σπατάλη και να διαχειριστεί όλες αυτές τις στρατηγικές επιλογές μαζί με το επιτελείο του. Κι όταν μιλάμε για το επιτελείο μιλάμε βέβαια για μαχητές, άμα στο επιτελείο σου έχεις μόνο αυλικούς, μη ξαφνιαστείς αν ξαφνικά φεύγουν αλλού ή μπορεί και μάλιστα να σου επιστρέψουν μετά εφόσον ξεπέρασες ένα εμπόδιο ξαναέρχονται λέγοντας ότι εγώ ήμουν πάντα μαζί σου. Αυτό που έχει σημασία είναι ποιος παράγει έργο. Άρα το έργο αυτό δεν είναι μόνο για ένα πρόσωπο που μας ενδιαφέρει εμάς, μας ενδιαφέρει για ολόκληρη την Κύπρο. Οι μαχητές για μένα είναι μαχητές που έχουν πάρει θέσεις ξεκάθαρες όσον αφορά αυτά τα μεγάλα ζητήματα για τα οποία μιλήσαμε ήδη και θέλω να τα προωθήσουν με έναν ενεργό τρόπο και θα έλεγα μάλιστα και με ένα λογοπαίγνιο και με έναν ενεργειακό τρόπο, έτσι ώστε να καταλάβουν ότι άμα έχουμε προτάσεις, άμα έχουμε πρωτοβουλίες, άμα θωρακίσουμε την άμυνά μας σε φάση κρίσης τότε θα την ξεπεράσουμε αυτή την κρίση και μάλιστα μπορούμε να πούμε ότι θα την αξιοποιήσουμε για να πάμε ακόμα λίγο πιο πέρα δηλαδή να έχουμε μια κατάσταση η οποία να είναι καλύτερη για την Κύπρο μετά την κρίση παρά πριν. Αυτή η διαφορά που κάνει τη διαφορά είναι αυτό που λέμε κι εμείς στον αθλητισμό είναι στην ανηφόρα που πρέπει να προσπεράσεις τον αντίπαλο όχι στην κατηφόρα. Γιατί στην ανηφόρα υπάρχει ένας κορεσμός και μία κούραση, στην κατηφόρα θα χρησιμοποιήσει και τη βαρύτητα. Πρέπει να δούμε ότι αυτές οι εκλογές είναι μια ανηφόρα, όχι για τους υποψήφιους, δεν μας ενδιαφέρει και πάρα πολύ απ’ τη στιγμή που υπάρχει ένας αξιόλογος πρόεδρος, αλλά για την Κύπρο και είναι σημαντικό λοιπόν να καταλάβουμε ότι δεν ψηφίζουμε για ένα όνομα ή για κάποιον που θα μας κάνει ένα μέσον, ψηφίζουμε, εκλέγουμε για έναν πρόεδρο ο οποίος θα αντιπροσωπεύει όλη την Κύπρο σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε επίπεδο Ανατολικής Μεσογείου και θα διαχειριστεί προβλήματα με την νοημοσύνη του γιατί θα είναι ικανός να τα ξεπεράσει έτσι ώστε μετά από αυτήν την ανηφόρα τελικά η Κύπρος μας να είναι σε μία καλύτερη κατάσταση για να διεκδικήσει την απελευθέρωσή της.