Η επαφή έγινε μέσω ενός βιβλίου, μάλλον μία σειρά από νουβέλες. Θα μπορούσε να ήταν του Κάφκα αλλά δεν ήταν. Είχαν όμως την ίδια προέλευση. Δεν τις γνώριζε κι ήταν η πρώτη φορά που διάβαζε προτάσεις αυτού του συγγραφέα. Ήταν η πρώτη διακριτική παρέμβαση των πνευμάτων στη ζωή του, παρέμβαση που είχε ένα χειροπιαστό ύφος. Διότι ήδη ζούσαν σε εκείνο το δωμάτιο όταν έλειπε και μάλιστα εισχωρούσαν σε αυτό μόλις έβγαινε για να έρθουν σε άμεση επαφή με την ουσία της ύπαρξής του. Το βιβλίο ήταν μικρό και δεν άργησε να μπει μέσα στο πνεύμα του. Ήταν ιδιαίτερο, κάποτε και προκλητικό αλλά το θέμα ήταν αλλού. Έτσι όταν ήταν ξαπλωμένος πάνω στο κρεβάτι με την πόρτα του δωματίου του πάντα ανοιχτή, τα πνεύματα βρήκαν ευκαιρία να εισέλθουν. Πιο συγκεκριμένα ένα από αυτά. Δεν τον είχε δει ποτέ σε αυτή τη στάση που λειτουργούσε σαν ενδιάμεσο. Δεν ήταν ούτε του γραφείου ούτε του κρεβατιού και του θύμισε τη διπλή εικόνα του Χριστού από το Σινάι. Του ήταν πιο εύκολο με αυτόν τον τρόπο να περάσει δίπλα στην καμπυλότητα της ολότητας και να εξετάζει κάθε λεπτομέρεια του γαλάζιου δέρματος του χαμαιλέοντα. Μάλιστα είχε τη δυνατότητα να προσέξει και κάθε αλλαγή. Έτσι το πνεύμα χάρηκε για την πρωτοβουλία του. Είχε πάρει όλες τις εικόνες που είχε φανταστεί.