Διάβαζε τη βαθιά ιστορία
χωρίς τις σκιές.
Έμοιαζε με τον έρωτα που δεν κρύβεται.
Το γυμνό δεν φοβάται.
Ο ντυμένος φοβάται μην τον γδύσουν οι δικοί του.
Η Ανθρωπότητα ήταν, είναι και θα είναι του γυμνού, γιατί αυτό μεταφέρει την αλήθεια της ομορφιάς.
Σκέφτηκε ότι κι οι ψυχές
δεν είχαν ρούχα.
Το άορατο όμως τις προστάτευε.
Ήταν η ασπίδα τους.
Το ένιωθε ο ιππότης χωρίς πανοπλία.
Διότι έβλεπε και την ουσία του θέματος.
Η Ισλανδία ήταν γυμνή.
Δεν υπήρχε ενδοιασμός
ούτε προσποίηση.
Είχε κρατήσει όλα τα στοιχεία
του παρελθόντος
ακόμα κι αν οι περισσότεροι
δεν την πίστευαν τόσα χρόνια.
Αλλά έβλεπε ότι αυτός ήταν διαφορετικός,
αφού ζούσε μέσα του και τον δικό της πολιτισμό.
Το πνεύμα του Βορρά τον άγγιξε
κι αυτός με τη σειρά του το έβαζε στο Έργο του
ως αντίδωρο του Χρόνου.