Αυτό το Masterclass είναι αφιερωμένο στα δώρα της Πρωτοχρονιάς, Πρωτοχρονιά με ποια έννοια. Πολύ συχνά, όταν ασχολούμαστε με την Πρωτοχρονιά, μιλάμε για το έτος. Και θα είχε ενδιαφέρον να σκεφτούμε την  Πρωτοχρονιά ως πρώτη ημέρα του Χρόνου κι όχι του έτους. Χρόνος βέβαια με μεγάλο Χ. Γιατί κάνω αυτή τη διαφοροποίηση. Θυμάστε ότι όταν είμαστε της καθημερινότητας, ασχολούμαστε με τη μετεωρολογία κι ασχολούμαστε με τον καιρό. Όταν είμαστε του Χρόνου, δεν ασχολούμαστε με την καθημερινότητα, γιατί δεν υπάρχει, ασχολούμαστε με τους αιώνες. Ο καθένας το δικό του. Εμένα μ’ αρέσει πάρα πολύ, αυτοί που είναι της καθημερινότητας και στο τέλος της προσευχής λένε, και στους αιώνες των αιώνων. Αυτό πάνω κάτω πρέπει να είναι στην ώρα των ωρών. Μέχρι εκεί πάει, γιατί,  εφόσον την επόμενη ημέρα θα έχουν ξεχάσει τι έχει γίνει εκείνην την ημέρα, έχουν μία υπενθύμιση. Το άλλο που ήθελα να σας πω, το έχω γράψει βέβαια, αλλά το λέω και εδώ για όλους, όταν έχουμε ημέρες – γιορτές, πολύ συχνά οι κοινωνίες ξεχνούν τα πάντα, τις έχουν για μία υπενθύμιση ότι ξέχασαν κάτι, είναι τα post it, και ουσιαστικά το χρησιμοποιούν για να κάνουν εκπτώσεις. Σ’ αυτό το επίπεδο μένουμε, τίποτ’ άλλο. Για εμένα, οι ημέρες που σχετίζονται με τη γιορτή, είναι οι ημέρες που ανήκουν στον Χρόνο και όχι στο έτος. Δηλαδή δεν είναι ημέρες καθημερινές. Δηλαδή, αυτές οι ημέρες ασχολούνται πιο πολύ με την προηγούμενη χρονιά την ίδια ημέρα, όπως είναι τα Χριστούγεννα, όπως είναι η Πρωτοχρονιά, δηλαδή η Πρωτοχρονιά δεν ασχολείται με τη «Δευτεροχρονιά». Ασχολείται με την προηγούμενη Πρωτοχρονιά κι όταν τελειώνει η Πρωτοχρονιά, λέμε και του χρόνου στην επόμενη Πρωτοχρονιά. Π.χ. όταν έχουμε μια συναυλία που έχει αρχίσει το 1958. Όταν το βλέπετε έτσι, σημαίνει ότι μέσα στο έτος, το οποίο είναι καθιερωμένο κοινωνικά, μπαίνουν μερικές ημέρες οι οποίες ανήκουν στην Ανθρωπότητα. Γιατί έχει ενδιαφέρον, άμα το σκεφτείτε. Για όλην την Ανθρωπότητα, ας το πούμε την κλασική, γιατί είναι μερικοί που έχουν και άλλα ημερολόγια, είναι τώρα η Πρωτοχρονιά. Τη δεύτερη ημέρα, μπορεί ο καθένας να έχει τη δικιά του ημέρα στη δικιά του κοινωνία. Στις άλλες μέρες μιλάμε για την επικαιρότητα, μιλάμε για επικαιροποίηση. Πώς μπορείτε να πείτε ότι μιλάμε για την επικαιρότητα της Πρωτοχρονιάς. Μα η Πρωτοχρονιά το λέει τι είναι. Στην πραγματικότητα, όταν μιλάμε για την επικαιρότητα, μιλάμε κάθε μέρα  για μία μέρα που θα ξεχάσουμε και πάμε στην επόμενη. Άρα το λέω ξανά. Οι ημέρες της επικαιρότητας της καθημερινότητας για τις κοινωνίες, είναι σαν τις εφημερίδες. Έχουν αξία εκείνην την ημέρα. Ποιος από εσάς πάει να αγοράσει εφημερίδες που ήταν πριν μία εβδομάδα. Ενώ ποιος από εσάς πάει να αγοράσει ένα βιβλίο που έχει βγει εκείνην την ημέρα. Δεν σας πειράζει αυτό. Άρα θέλω τώρα να φανταστείτε ότι έχετε ράφια και στα ράφια έχετε βιβλία και εφημερίδες. Κάποιος τα έχει ανακατέψει. Οι ημέρες που είναι με γιορτές, είναι οι ημέρες για τα βιβλία. ΟΙ ημέρες που είναι της καθημερινότητας, είναι οι ημέρες για τις εφημερίδες. Και να σας το αποδείξω. Οι ημέρες για τις εφημερίδες είναι εφήμερες. Οι ημέρες που είναι για τα βιβλία, μπορεί να είναι βιβλικές. Όταν είστε στο κοινωνικό πλαίσιο, έχετε την εντύπωση ότι οι γιορτές είναι απλώς μια διακοπή της καθημερινότητας και γι’ αυτό το ονομάζετε διακοπές. Κι αυτό μ’ αρέσει, γιατί λέμε διακοπές στον πληθυντικό, δεν είναι διακοπή, όπως είναι του ρεύματος, αν και εδώ μπορεί να είναι και επίκαιρο. Υπάρχουν λοιπόν άνθρωποι που τις διακοπές τις ζουν ως παύση της καθημερινότητάς τους. Και να ξέρετε ότι αυτοί οι άνθρωποι, τους αρέσει πάρα πολύ όταν ξαναξεκινάει η καθημερινότητα, δηλαδή περιμένουν πώς και πώς, όχι πότε θα έλθει η Δευτέρα, μην το παρακάνουμε, πότε θάρθει η Παρασκευή, γιατί μετά το Σαββατοκύριακο ενσωματώνεται στην καθημερινότητα. Οι άλλοι λοιπόν που είναι για τις γιορτές, άμα το σκεφτείτε ορθολογικά, θα δείτε και εσείς, κάνουμε προετοιμασίες για τις γιορτές, δηλαδή  ετοιμάζουμε αυτά που θα φάμε εκείνην την ημέρα, δηλαδή θα πάμε να κάνουμε ψώνια, θα πάμε να βρούμε κάτι για εκείνην την ημέρα. Στην πραγματικότητα λοιπόν, οι προηγούμενες ημέρες δεν είναι πια εφήμερες, είναι οι ημέρες πριν τις βιβλικές. Άμα το σκεφτείτε, θα δείτε ότι η ημέρα των Χριστουγέννων, επειδή πέρασε, που είναι 25, έχει αλλάξει την 24. Την 24 τη βλέπετε σαν την προηγούμενη της 25 και δεν τη βλέπετε ποτέ σαν την επόμενη του ’23. Προσπαθώ τώρα να σας πω το εξής. Οι βιβλικές μέρες επηρεάζουν και το παρελθόν και το μέλλον. Οι καθημερινές ημέρες δεν επηρεάζουν ούτε τον εαυτό τους. Είναι απλώς οι μέρες που περνούν. Για μερικούς που μετρούν αυτές τις ημέρες, λένε δεν είναι κρίμα να μην τις μετρήσουμε, μετά πώς θα βγούμε στη σύνταξη; Στην πραγματικότητα είναι απλώς οι μέρες ύπαρξης. Και για εμένα οι βιβλικές ημέρες είναι οι ημέρες ζωής. Θα το πω με χιούμορ. Θέλω να φανταστείτε έναν άνθρωπο που έχει γεννηθεί 29 του Φλεβάρη, ο οποίος βέβαια θα διαιρέσει δια 4 την ηλικία του, εφόσον θα γιορτάζει κάθε 4 χρόνια. Δεν μπορεί να το κάνει αλλιώς, ενώ σίγουρα μερικές γυναίκες λένε, μακάρι να είχα γεννηθεί 29 του Φλεβάρη  για να είναι πιο εύκολα τα πράγματα. Δεν είναι τόσο εύκολα τα πράγματα, γι’ αυτό υπάρχουν, μην ανησυχείτε, κρέμες. Είναι για όλες τις άλλες που δεν γεννήθηκαν 24 του μηνός κι έτσι προλαβαίνουν να έχουν την επιδερμίδα του 29, χωρίς να είναι του 24, παρόλο που έχουν γεννηθεί μια άλλη ημέρα. Τώρα μην ανησυχείτε, για να μην υπάρχει σεξισμός το κάνουν και οι άντρες, απλώς υπάρχει μια διαφορά ακόμα μεταξύ των αντρών και των γυναικών, γιατί οι γυναίκες βάζουν κρέμες, ενώ οι άντρες δεν το λένε ότι βάζουν κρέμες. Άρα βλέπετε ότι υπάρχει ακόμα μία διαφορά στα φύλα. Θα φτάσουμε και σ’ αυτό. Λέω ότι άμα είναι μια ημέρα γιορτής και γι’ αυτό θυμάμαι τώρα τον  Άγιο Αυγουστίνο, που λέει ότι όταν πραγματικά ζεις, κάθε ημέρα είναι Κυριακή. Άμα το σκεφτείτε ορθολογικά, εννοεί ότι άμα ζεις κάθε ημέρα ύπαρξης, ζεις ημέρα ζωής. Το λέω αυτό άμα έχετε πρόβλημα με την Κυριακή και είστε άθεοι ή δεν είστε χριστιανοί κ.λπ., άμα δεν το αλλάζετε, βάζετε το Σάββατο, βάζετε την Παρασκευή, κάποιον θα βρείτε να γιορτάζει κάποια μέρα. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι δεν είναι αργία, είναι χαρά. Το λέω αυτό γιατί μερικές φορές, επειδή ασχολούμαστε πολύ με τις γενοκτονίες, μπερδεύονται και λένε γιορτή. Εδώ είναι επέτειος. Δεν γιορτάζουμε τη γενοκτονία, μην τρελαθούμε. Αλλά μπορεί ουσιαστικά, επειδή είναι επέτειος, να έχουμε μία ημέρα μνήμης. Έχει ενδιαφέρον άμα το σκεφτείτε, γιατί η ημέρα μνήμης είναι καθιερωμένη και ξέρετε ποια είναι. Άρα τώρα για να κλείσω αυτήν την εισαγωγή, θέλω να σκεφτείτε ότι υπάρχουν άνθρωποι στον κόσμο για τους οποίους κάθε ημέρα είναι ημέρα μνήμης και γιορτής. Όταν θα τους συναντήσετε, αν τους συναντήσετε, το πιο πιθανό είναι να μην τους αναγνωρίσετε καν και να συνεχίσετε να είστε σε διακοπές ή σε αργίες, αλλά να ξέρετε ότι αυτοί έχουν πάντοτε ανοιχτή την αγκαλιά και είναι τεράστια.