Η επόμενη πραγματικότητα θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι μια οντότητα;  Όχι. Γιατί δεν υπάρχει ακόμα. Ξέρουμε βέβαια ποια είναι η παλιά πραγματικότητα, γιατί αυτή υπάρχει.  Αλλά το θέμα είναι, αν είναι μια οντότητα. Αφού δεν υπάρχει πια, στην πραγματικότητα βλέπουμε μόνο το ίχνος της. Άρα έχουμε την εντύπωση ότι αυτό που είναι σημαντικό είναι η τωρινή πραγματικότητα, αλλά πρέπει να σκεφτείτε ότι είναι μια φευγαλέα πραγματικότητα. Άρα σιγά σιγά πηγαίνουμε προς το μέλλον και αφήνουμε το παρελθόν. Άμα το πω μ’ αυτόν τον τρόπο, μπορεί να καταλάβετε ότι είμαστε πιο κοντά στο μέλλον παρά στο παρελθόν. Θα μου πείτε, μα πώς το κάνουμε αυτό; Δεν κάνουμε τίποτα, μας έρχεται το μέλλον, γιατί το παρελθόν μάς φεύγει. Άμα μας φεύγει το παρελθόν, θέλει να πει ότι πάνω κάτω πηγαίνει προς μία λύση, αν δεν έχουμε προλάβει να το καταγράψουμε. Αυτό νομίζω ότι είναι κατανοητό σε όλους σας. Τι γίνεται αν το μέλλον καθυστερεί; Τι μπορούμε να καταγράψουμε για να φανεί; Άρα αυτό θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι οι προβλέψεις. Αλλά έχει σχέση με το βλέμμα. Άρα το προ-βλέπω, και το βλέπετε και στα αμερικάνικα έχουμε το ωραίο, γιατί έχουμε και το προ-βλέπω και το προ-λέγω. Εδώ είναι πάλι το ίδιο. Συνήθως, εφόσον δεν βλέπουμε, λέμε. Κι αυτό το ονομάζουμε ακόμα και προοπτική. Λέω απλώς ότι αν τα διαχωρίσουμε μ’ αυτόν τον τρόπο, δεν βλέπουμε μια μορφή συμμετρίας. Τώρα άμα βάλουμε την Ιστορία μαζί με τη Στρατηγική, άρα άμα η Στρατηγική είναι η Ιστορία του μέλλοντος και η Ιστορία είναι η Στρατηγική του παρελθόντος, εδώ βλέπουμε πρώτα απ’ όλα ένα ντουέτο, βλέπουμε επίσης έναν ισομορφισμό νοητικό που λειτουργεί συμπληρωματικά σ’ ένα πλαίσιο,  θα έλεγα, πιο αρμονικό. Άρα καταλαβαίνουμε ότι η στρατηγική έχει μεγαλύτερη σημασία από ό,τι πιστεύουμε. Όταν βλέπουμε πράγματα στην ιστορία, τα καταγράφουμε και μετά τα ξαναδιαβάζουμε. Όταν βλέπουμε πράγματα στη στρατηγική, τα γράφουμε κι επειδή έρχονται, μετά τα ζούμε. Αυτά που έρχονται, στην πραγματικότητα είναι η ζωή μας. Αλλά είναι η ζωή μας που θα ζήσουμε. Αυτά που έφυγαν, είναι η ζωή που ζήσαμε. Όταν μεγαλώνουμε σε ηλικία, ασχολούμαστε όλο και πιο πολύ με το παρελθόν. Κάνουμε ένα στρατηγικό λάθος, γιατί θα έχουμε απεριόριστο χρόνο ν’ ασχολούμαστε με αυτό το παρελθόν. Το θέμα είναι ότι δεν ασχολούμαστε αρκετά με το μέλλον. Άρα όταν βλέπουμε το μέλλον μ’ αυτόν τον τρόπο, καταλαβαίνουμε ότι η επόμενη πραγματικότητα, όσο παράξενο κι αν φαίνεται, χρειάζεται μια προετοιμασία. Αλλά όχι της επόμενης πραγματικότητας, του εαυτού μας. Δεν είμαστε απαραίτητα προετοιμασμένοι για να τη ζήσουμε. Θα μου πείτε, μα δεν ήμασταν ούτε προετοιμασμένοι για να ζήσουμε αυτά που ζήσαμε. Αλλά έχεις αποκτήσει κάποιες γνώσεις. Οι γνώσεις, έχουμε την εντύπωση ότι μας έρχονται μόνο από το παρελθόν για τη μελέτη του. Εγώ προσπαθώ να σας πω ότι με τη στρατηγική υπάρχουν γνώσεις που μας έρχονται από το μέλλον. Θα μου πείτε ότι αυτό δεν έχει νόημα, αφού είναι στο μέλλον. Επειδή μπορούμε να προβλέψουμε μία κίνηση, μπορούμε να πάμε και μετά το αποτέλεσμά της. Όταν βρισκόμαστε τώρα νοητικά μετά το αποτέλεσμά της, μπορούμε να δούμε τις επιπτώσεις του αποτελέσματος. Μετά ξαναπηγαίνουμε νοητικά στο παρόν, μετά περιμένουμε να έρθει αυτό το μέλλον και μόλις έρχεται, κάνουμε ανακοινώσεις. Κι είναι πολλοί που μας λένε, πώς ξέρετε τι θα γίνει αμέσως; Αφού τώρα έγινε. Και δεν καταλαβαίνουν ότι αυτό που λέμε ότι τώρα έγινε, είναι αυτό που μπορεί να περιμένουμε εδώ και χρόνια. Άρα έχουμε μια διαφοροποίηση. Είναι η αναμονή και η ετοιμότητα. Κανένας από εσάς δεν περιμένει πια το παρελθόν, ενώ θα το πω με τον δικό μας τρόπο, να τα περιμένεις όλα από το παρελθόν.  Κανένας από εσάς δεν ασχολείται με το μέλλον, ενώ σε περιμένει για όλα. Γιατί το μέλλον είναι πολλά σενάρια. Άρα έχουμε από τη μια πολλαπλότητα κι από την άλλη  μοναδικότητα. Η μοναδικότητα είναι η Ιστορία μας, γιατί είναι το μοναδικό μονοπάτι που επιλέξαμε από τα σενάρια που προτάθηκαν. Άρα αυτό που αφήσαμε πίσω είναι ένα κλαδί. Αυτό που έρχεται μπροστά είναι ένα δέντρο. Άμα θέλετε να είμαι πιο συμβατός με αυτά που ξέρετε, θα σας πω το εξής. Το δέντρο του παρελθόντος κρύβει το δάσος του μέλλοντος. Με αυτόν τον τρόπο προετοιμαζόμαστε για να είμαστε συντονισμένοι με την επόμενη πραγματικότητα. Θα μου πείτε, πώς μπορώ να είμαι συντονισμένος, αφού ζω στο παρόν; Άρα η ιδέα ποια είναι; Η προετοιμασία μάς κάνει να ξέρουμε πότε θα έρθει και τότε η κίνηση που θα κάνουμε, θα είναι συντονισμένη. Το βλέπετε πολύ συχνά στα αθλήματα, τώρα στο μυαλό μου έχω το βόλεϊ κι όχι το μπάσκετ, γιατί είναι αυτό που κάνουμε, όταν υπάρχει η δεύτερη πάσα και σηκώνονται δύο, αλλά ο ένας από τους δύο ξέρει ότι δεν θα πάρει  τη μπάλα, απλώς μπερδεύει την άμυνα στο μπλοκ των άλλων και μετά τούς έρχεται από πλάγιο. Και λες πότε έγινε αυτό; Άρα πρέπει να καταλάβετε το εξής. Σηκώνονται οι δύο, πρέπει αυτοί να είναι συντονισμένοι για να μην ξέρει ο άλλος ποιος θα χτυπήσει. Αυτοί οι δύο όμως, ξέρουν ποιος θα χτυπήσει, για να μην μπερδευτεί ο ένας με τον άλλον. Φανταστείτε τώρα για τον πρώτο να πάει να χτυπήσει τη μπάλα, ενώ είναι για τον δεύτερο και χάνει. Άρα πρέπει να έχουμε έναν συντονισμό κινήσεων, ο οποίος να είναι λίγο πιο περίπλοκος όταν θέλουμε να πετύχουμε κάτι. Κάποιος πρέπει να κάνει κάτι για να μην κάνει τίποτα, κάποιος πρέπει να κάνει τίποτα για να είναι έτοιμος να κάνει κάτι. Αυτός ο συνδυασμός των δύο είναι πολύ σημαντικός. Για τον Αντώνη εντάξει, στο τένις το βλέπουμε πιο πολύ στο διπλό, γιατί δεν γίνεται με το μονό, δεν έχει και νόημα. Αλλά επειδή εδώ είμαστε για εξάρα, είναι λίγο διαφορετικό. Μία άλλη φάση, για να μην έχω παράπονα από τον κόουτς και να τελειώσω και μ’ αυτό, για μένα είναι απλώς η τάπα, που αυτός που ρίχνει, δεν σημαδεύει ακριβώς στο καλάθι, σημαδεύει όμως κάποιον που θα βρεθεί στη σωστή θέση για να το βάλει το καλάθι. Ρωτάω τώρα, αυτός ο κάποιος δεν πηδάει τσάμπα; Αφού δεν υπάρχει ακόμα η μπάλα εκείνη τη στιγμή. Η ταχύτητα με την οποία έρχεται η μπάλα, είναι πολύ μεγαλύτερη από τη δικιά του. Άμα δεν έχει σηκωθεί και προσπαθεί μετά, έρχεται μετά. Άρα λοιπόν, εδώ ταξιδεύουμε στο νωρίς κι όχι στο αργά. Κλείνω λέγοντας το εξής. Άμα δεν προετοιμαστείτε με βραδύτητα για το νωρίς, δεν θα είστε ποτέ στην ώρα σας. Κι όταν το πετυχαίνετε αυτό, τελικά είναι όμορφο. Άρα είναι λογικό, ο Δάσκαλος, όταν το timing είναι πιο στενό, να στέλνει υλικό πιο στενό, πιο ουσιαστικό, έτσι ώστε να προλάβουμε και να είμαστε όλοι χαρούμενοι ψυχικά.