Με τον ιππότη είχαν μάθει
ότι κάθε ημέρα άξιζε
να είναι ημέρα δημιουργίας
κι ότι δεν υπήρχε λόγος
να περιμένεις την επόμενη.
Ταυτόχρονα του είχαν μάθει
πόσο τον αγαπούσαν
με κάθε τους πράξη.
Ακόμα κι η πιο ασήμαντη κίνηση
είχε μέσα της την αγάπη τους
που ήταν ασταμάτητη
γιατί δεν έβλεπαν
μόνο τον ιππότη χωρίς πανοπλία,
είχαν ανακαλύψει
κάθε του πληγή
που είχε αποκτήσει
στους αγώνες για την Ανθρωπότητα
αλλά και τις πιο μικρές
του μικρού ανθρώπου.
Είχε την ικανότητα
ν’ αγαπηθεί
και το έκαναν στο έπακρον
κάθε στιγμή της ζωής του
γιατί η πίστη τους
ήταν πηγαία
και δεν είχαν ανάγκη
από κανένα θαύμα
για να δουν την αλήθεια
του υπερβατικού έργου
που ήταν θαύμα
από μόνο του
λόγω της Αγάπης της Ανθρωπότητας.