Αυτός ο καταρράκτης ουσίας ήταν απαραίτητος

γιατί ήταν ο μόνος τρόπος

να αλλάξει το μέλλον

και να βρεθεί

σε άλλο κλαδί

της διακλάδωσης

για να γίνει η επιλογή της ιστορίας

ανάμεσα στα νεκρά σενάρια.

Ήταν παγκόσμια ξένος.

Κάθε φορά βρισκόταν

σε άλλη χώρα

για τους άλλους.

Αλλά αυτός ήξερε ότι δεν ήταν

σε διαφορετικές χώρες

αλλά σε διαφορετική εποχή.

Όλα ήταν διαφορετικά

γιατί απλώς ήταν διαφορετικός.

Το καταλάβαιναν

όσοι έβλεπαν το αποτύπωμα

του βλέμματός του.

Διότι ακόμα κι ένα γνωστό τοπίο,

ένα γνωστό αντικείμενο,

ένας γνωστός,

όλα ήταν διαφορετικά

όταν έβλεπαν

την ψηφιακή του όραση.

Η ουσία δεν ήταν

πώς ήταν ο κόσμος

αλλά πώς έβλεπε τον κόσμο

γιατί αυτό το βλέμμα

ήταν συμβατό

και προσιτό

στις ψυχές.