Δεν ήταν μόνο η ουσία

το γλυκό των ψυχών

και το ήξερε

γι’ αυτό και τους μιλούσε

σαν να ήταν κυριολεκτικά δίπλα του

σε απόσταση να ανασαίνουν

μέσα στην ανάσα του

ειδικά όταν ήταν βαθιά

γιατί ο λόγος είχε τη δική του σημασία

σε κάθε πράξη αγάπης

που ξεπερνούσε τα όρια

για να γίνει

ψυχικό κράμα.

Έτσι δεν έπιναν μόνο το φως

αλλά και τα λόγια

γιατί ήξεραν

ότι ήταν πάντα γλυκός

για να χαρούν

χωρίς περιορισμό.

Και γι’ αυτό μεταχαιρόταν

όπως όταν έγραφε πάνω στα τετράδιά του

χάρη στα μελάνια τους

το έργο της Ανθρωπότητας

που ξεχείλιζε μαζί τους.