Το συναίσθημα δεν είναι απλώς ένα αίσθημα

αλλά ένας πρώτος τρόπος να σκεφτούμε

εκτός εγώ και τον άλλο

διότι είναι κατασκευή σχέσης

που ξεπερνά τα εσωτερικά όρια

για να αγγίξει τον συνάνθρωπο

ή μάλλον για να πλάσει.

Ακολουθούσε το σχήμα της ετυμολογικής εμπάθειας.

Με το συναίσθημα το εγώ

ασχολείται με τον άλλον

πριν ο άλλος ασχοληθεί με το εγώ.

Είναι η χειραψία

ή μάλλον το πρώτο χέρι.

Εκείνο που παίρνει την πρωτοβουλία

ακόμα κι αν πρέπει να εκτεθεί.

Είναι μία πρόκληση για τον άλλον

που αναγνωρίζει το εγώ.

Είναι η κίνηση που πλάθει

την αρχή της πράξης.

Είναι η αλλαγή φάσης

που δημιουργεί την αλλαγή κύκλου

πριν γίνει πραγματικότητα.

Είναι η διακλάδωση

που μπορεί να οδηγήσει

στην αγάπη ή στο μίσος

αλλά τουλάχιστον επιλέγει να το κάνει.

Έτσι το συναίσθημα είναι εργαλείο

για τη νοημοσύνη.

Είναι η αρχή της γέφυρας

που μπορεί να μην τελειώσει ποτέ

αλλά αποφάσισε να πλάσει το νέο

που δεν υπήρχε πριν.

Έτσι μας βοηθάει να καταλάβουμε

ότι δεν είμαστε μόνοι.