Η ελεύθερη ψυχή είχε μάθει να βλέπει
το φως να στάζει για να προκαλεί χαρά
αλλά δεν πίστευε ότι θα ανακάλυπτε
και πώς χύθηκε για να γίνει μνημοσύνη
μέσω της νοημοσύνης.
Η πλαστικότητα έγινε πλαστική
και το φως, ύλη
μέσω του κράματος της ψυχής.
Αντίκριζε κάθε λεπτομέρεια
που ήξερε από αυτό το σώμα
έτοιμο για την ανάσταση
και τον επόμενο κύκλο.
Η ενέργεια είχε γίνει μεταλλική μάζα.
Ο χαλκός είχε ενωθεί με τον κασσίτερο
για να παράγουν ένα έργο
που δεν είχε φανταστεί
πριν ανακαλύψει τη μεγάλη εικόνα
και μάλιστα με τρόπο ζωντανό.
Τότε έζησε και την επαναφορά
όλων των δεδομένων
που ήξερε η ψυχή της
από το πρώτο άγγιγμα
που ήταν της πολυκυκλικότητας.