Ποιος μπορούσε να καταλάβει

ότι η προστασία των ψυχών ήταν θεμελιακή

για την εξέλιξη της Ανθρωπότητας

αν δεν είχε κατανοήσει την επινόηση

της ψυχοκτονίας που ήταν στόχος της βαρβαρότητας.

Ένας αθώος μπορούσε εύκολα να γίνει βάρβαρος

αν δεν είχε προστασία διότι χωρίς πρόβλημα

θα καταπατούσε την ψυχή του.

Και στη συνέχεια θα μπορούσε να συνεργαστεί με άλλους

για να κάνουν το ίδιο και σε άλλους.

Έτσι η προστασία των αθώων ήταν

και μια προστασία των ψυχών.

Ο ενδιάμεσος στόχος προστάτευε τον μεγαλύτερο

και δεν τον έκρυβε.

Όμως αυτό έπρεπε να γίνει σε κάθε επίπεδο.

Ακόμα και τα σενάρια που θα τις καταπατούσαν

έπρεπε να τα μελετά για ν’ αναδείξει

πως δομικά λειτουργούσαν κι ενάντια στην Ανθρωπότητα.

Διότι το αρχικό έγκλημα μπορούσε εύκολα

να μετατραπεί σε ψυχοκτονία.

Έτσι σε αυτόν τον ψυχοπόλεμο

κάθε πράξη ήταν μια μάχη του φωτός

ενάντια του σκότους

για την προστασία των ψυχών.