Η Αγάπη της Ανθρωπότητας με το φως του κόσμου

είχε αποκτήσει την απαραίτητη βαθύτητα.

Δεν ήξεραν πια μόνο από πού είχε έρθει

αλλά και από πού είχε επιστρέψει.

Δεν ήταν πια μία αναζήτηση σαράντα ημερών

αλλά μία ανακάλυψη τριών ημερών.

Κι αυτή ήταν μία μορφή αποκάλυψης

που δεν είχε προβλέψει η βαρβαρότητα.

Δεν περίμενε τόσο καλό να έρθει πάνω της.

Το φως του είχε μία απίστευτη ενέργεια

κι η ουσία του μία ασύλληπτη ορμή

και τα παρέσυρε όλα στο πέρασμά της.

Ήταν η νίκη του φωτός

η απόδειξη

ότι το καλό δεν πεθαίνει

όταν το σκοτώνεις με όλες τις αμφισβητήσεις,

τις κατηγορίες και τις καταδίκες

διότι ανασταίνει κι επειδή νικά

ακόμα και τον θάνατο

έχει ακόμα μεγαλύτερη ισχύ

η βαθιά του αγάπη

που δεν περιορίζεται ποτέ

διότι είναι ολιστική η προσέγγισή της

και το μέρος δεν έχει νόημα.