Μαρία: Τώρα, τώρα, δεν μπορώ άλλο!
Ξέρω τι θα μου πείτε… Πάντα ξέρω!
Τι θέλει αυτή; Τρελάθηκε…  όχι, όχι…
Εννοώ δεν τρελάθηκα…  Ή μάλλον ξετρελάθηκα.
Ναι, αυτό είναι! Ακριβώς αυτό!
Ψάχνω ακόμα τις λέξεις μου.
Αλλά δεν ψάχνω πια την ψυχή μου…
Είμαι ζωντανή. Δεν ήξερα ότι υπάρχει για μας.
Αυτή η ανάσταση που έζησε ο Λάζαρος.
Δεν ήξερα ότι ήμουν νεκρή. Αλλά ξύπνησα…
Μ’ ακούτε; Δεν είναι ότι γίνεται αλλά ότι έγινε.
Περίμενα τόσο καιρό αυτή τη στιγμή.
Οι πράξεις, οι πράξεις. Τίποτα άλλο.
Φτάνει η θεωρία! Ξέρω τι είναι ο θάνατος.
Και τώρα θέλω να ζήσω κάθε στιγμή.
Διότι η ζωή είναι δώρο. Ναι, αυτό είναι.
Δεν θα σπαταλήσω πια τον χρόνο μου.
Είμαι εδώ ακόμα και μετά!
Ποιος θα το πίστευε; Ούτε εγώ.
Κι όμως έχω μια δεύτερη ευκαιρία. Παναγία μου!